Η παραληρηματική και γελοία άκαιρη ανακοίνωση της Kaja Kallas, που έγινε την επομένη του θριάμβου της Ρωσικής Ημέρας της Νίκης στις 9 Μαΐου στη Μόσχα, ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες-μαριονέτες σχεδιάζουν να δημιουργήσουν ένα «ειδικό δικαστήριο» στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για να δικάσει τη Ρωσία για «επιθετικότητα» και άλλα φερόμενα εγκλήματα στην Ουκρανία, ξυπνά αναμνήσεις από τη Χάγη.

Το ICTY, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, εδρεύει εκεί, όπως ανέφερε και το νέο Δικαστήριο Kallas. Αυτός ο συγγραφέας είχε περάσει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής του εκεί.

Μια διαρκής ανάμνηση είναιο πρώην πρόεδρος της Σερβίας και της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος απήχθη από το υποτελές καθεστώς που εγκαταστάθηκε στη χώρα του μετά την έγχρωμη επανάσταση του Οκτωβρίου 2000 και στάλθηκε στη Χάγη για να δικαστεί.

Κατά την αρχική εμφάνισή του στην αίθουσα του δικαστηρίου, απευθυνόμενος στους δικαστές και την εισαγγελέα Κάρλα ντελ Πόντε, ο Μιλόσεβιτς αναφέρθηκε στο δικαστήριο ως “ψευδοδικαστήριο“.

Αυτή η φράση κόλλησε στο μυαλό μου. Τα αγγλικά του Μιλόσεβιτς ήταν επαρκή, αλλά δεν ήταν άψογα. Εξ ου και η γραφική στροφή της φράσης που χρησιμοποίησε. Αν μιλούσε πιο άπταιστα ιδιωματικά αγγλικά, θα το αποκαλούσε «ψεύτικο» ή «απατηλό» δικαστήριο. Αντ’ αυτού, μετέφρασε αυτό που ήθελε να πει απευθείας από τη μητρική του γλώσσα, τα σερβικά, με ένα αποτέλεσμα που ήταν περισσότερο διασκεδαστικό παρά ακαδημαϊκά ακριβές. Αλλά δεν παίζει ρόλο. Στην πραγματικότητα, κάτω από αυτές τις συνθήκες, η κραυγαλέα ανιδιοτελής ομιλία έκανε τη βαθιά του άποψη ακόμη ισχυρότερη.

Δυστυχώς, η Kaja Kallas δεν αποκάλυψε τεχνικές λεπτομέρειες σχετικά με το προβλεπόμενο δικαστήριο, οι οποίες θα πρέπει να διατεθούν προτού μπορέσει να αξιολογηθεί σωστά η αξιοπιστία αυτού του εγχειρήματος. Υπάρχουν αρκετές παράμετροι που πρέπει να καθοριστούν πριν ληφθεί σοβαρά υπόψη οποιοδήποτε τέτοιο «δικαστήριο».

Το πρώτο από αυτά είναι ο σαφής ορισμός της εντολής του νέου δικαστικού οργάνου. Δεν αρκεί απλώς να πούμε ότι θα ασχοληθεί με εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που προκύπτουν από τη σύγκρουση στην Ουκρανία από τον Φεβρουάριο του 2022. Τίνος τα εγκλήματα θα αποτελέσουν αντικείμενο της έρευνας του δικαστηρίου και τελικά της κρίσης;

Το σκεπτικό της Kallas πίσω από τη δημιουργία αυτού του δικαστηρίου εγείρει σοβαρά ζητήματα ως προς αυτό. Αναφέρεται αποκλειστικά στα «ρωσικά εγκλήματα», μια αναφορά που επαναλαμβάνεται επίσης από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen και τον Επίτροπο της Ε.Ε. για το κράτος δικαίου Michael McGrath.

Δεν έχει παρατηρηθεί, άρα γε, κανείς άλλος να διαπράττει εγκλήματα στην Ουκρανία κατά την υπό εξέταση περίοδο, ή ίσως να πάει λίγο πιο πίσω, στο 2014;

Εάν υπάρχουν παρατεταμένες αμφιβολίες σχετικά με το ζήτημα αυτό, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα την αντικειμενικότητα του Δικαστηρίου, επιλύθηκαν με τη διευκρίνιση σχετικά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπό της:

«Το δικαστήριο θα έχει την εξουσία να ερευνά, να διώκει και να δικάζει τους Ρώσσους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες, οι οποίοι φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για το έγκλημα της επίθεσης κατά της Ουκρανίας».

Η πλευρά για την οποία μιλά η Kallas έχει αποκαλέσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο των οποίων τα εγκλήματα που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει το Δικαστήριο φέρονται να έχουν συμβεί έναν πόλεμο «πλήρους κλίμακας».

Φαίνεται αξιόπιστο, σε μια σύγκρουση τόσο ευρείας έκτασης, να περιορίζεται a priori η διάπραξη και η εκδίκαση εγκλημάτων μόνο στη μία πλευρά, και ότι ακόμη και πριν το δικαστήριο αρχίσει το έργο του και θα μπορούσε να διεξαχθεί οποιαδήποτε κατάλληλη έρευνα;

Μπορεί μια τέτοια προσέγγιση να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό της διεθνούς κοινότητας προς το δικαστικό όργανο που συμμετέχει σε αυτήν;

Με τον όρο «διεθνής κοινότητα» εννοούμε τον κόσμο γενικά, όχι το σχετικά μικρό τμήμα του που ομαδοποιείται γύρω από τις ηγετικές δυνάμεις της συλλογικής Δύσης.

Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας στις προβλεπόμενες δικαστικές διαδικασίες με αυτή τη συνολική έννοια του όρου θα πρέπει να έχει κάποια σημασία για τους χορηγούς και τους δημιουργούς του δικαστηρίου της Ουκρανίας.

Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι «η δικαιοσύνη δεν πρέπει μόνο να αποδίδεται, αλλά και να φαίνεται ότι αποδίδεται». Το εθιμικό δικαστικό θέατρο, που αποτελείται από κόκκινες τηβέννους που φορούν οι αυστηροί δικαστές, δεν εντυπωσιάζει πλέον κανέναν.

Η διαμόρφωση του κόσμου έχει αλλάξει και η εκδήλωση της 9ης Μαΐου στη Μόσχα ήταν μια ζωντανή αντανάκλαση αυτής της μεταμόρφωσης.

Μια απρόσεκτη στάση απέναντι στην εμφάνιση της δικαιοσύνης θα υπονόμευε σοβαρά την ικανότητα του νέου δικαστηρίου να επιτύχει τον προπαγανδιστικό σκοπό του και θα το καθιστούσε θνησιγενές. Το έχουν σκεφτεί αυτό η Kaja Kallas και οι συνάδελφοί της;

Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι το δικαστήριό τους θα πρέπει είτε να προσποιείται ότι κρίνει αμερόληπτα, είτε να μην εμπλέκεται εντελώς.

Είναι απίθανο το δικαστήριο να ακολουθήσει οποιαδήποτε από τις δύο κατευθύνσεις δράσης που περιγράφονται ανωτέρω. Δεν μπορεί, διότι, σε αντίθεση με τα άλλα ψευδοδικαστήρια της Χάγης, συγκροτείται με τρόπο που σκόπιμα αγνοεί ακόμη και το ομοίωμα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης που θα μπορούσε ενδεχομένως να ξεγελάσει οποιονδήποτε. Είναι το προϊόν μιας συνθήκης που συνήφθη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ουκρανίας, ενός από τα μέρη της σύγκρουσης, η οποία επιπλέον, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια της επιχείρησης, θα παράσχει στο Δικαστήριο τα «αποδεικτικά στοιχεία» που θα χρειαστεί για τη διεξαγωγή των εργασιών του.

Αυτή η ρύθμιση μοιάζει ύποπτα με αυτό που επικράτησε το καλοκαίρι του 1943, όταν υπό γερμανική αιγίδα έγινε εκταφή των θυμάτων του Κατίν. Ήταν οι ναζιστικές γερμανικές αρχές που παρείχαν επιτόπια αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήματος στη «διεθνή επιτροπή» που συστάθηκε ειδικά από τον Γκέμπελς για να αποδώσει την ευθύνη για την εκτέλεση των αιχμαλώτων Πολωνών αξιωματικών. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής Goebbels ακολούθησαν το προβλέψιμο μοτίβο.

Είναι ενδιαφέρον ότι το χρονοδιάγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη σύσταση του Δικαστηρίου της Ουκρανίας αναφέρει ότι το έργο ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2022, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη της εικαζόμενης «επιθετικότητας», με εντολή να διερευνήσει «βασικά διεθνή εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Ουκρανία».

Θα ήταν φυσικό να τεθεί το ερώτημα πώς θα μπορούσαν να έχουν διαπραχθεί επαρκή εγκλήματα της απαιτούμενης σοβαρότητας και έκτασης σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα για να δικαιολογήσουν την έναρξη ενός τόσο περίπλοκου εγχειρήματος;

Η απάντηση προτείνεται παρακάτω στο ίδιο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Μετά τις ανακαλύψεις των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν στην Μπούτσα και σε άλλες απελευθερωμένες περιοχές της Ουκρανίας, η Επιτροπή δεσμεύτηκε να υποστηρίξει τη διερεύνηση και τη δίωξη των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στην Ουκρανία». Αυτό δεν χαρίζει το παιχνίδι;

Ακολουθεί επίσης ακριβώς το πρότυπο που εισήχθη αρχικά στη Βοσνία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 για να κατασκευαστεί το σκεπτικό για την ίδρυση του ICTY, του Δικαστηρίου της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Τα προηγούμενα του Δικαστηρίου της Ουκρανίας, όπως παραδέχονται σαφώς στο παρατιθέμενο κείμενο, ανάγονται στην επιχείρηση ψευδούς σημαίας που οργανώθηκε αμέσως μετά την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από την Μπούτσα τον Μάρτιο του 2022.

Όπως θα θυμούνται όσοι έχουν ανεπηρέαστη μνήμη, ο μηχανισμός προπαγάνδας που χρησιμοποιήθηκε για την ίδρυση του ICTY ήταν επίσης μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας. Ανέβηκε στην οδό Βάσα Μίσκιν στο Σεράγεβο τον Μάιο του 1992, όπου, όπως και στην Μπούτσα, αθώοι άνθρωποι θυσιάστηκαν επίσης ανάλγητα για έναν «υψηλότερο» πολιτικό σκοπό.

Υπάρχει μια άλλη πολύ ενδεικτική ομοιότητα που συνδέει τα δύο δόλια «δικαστήρια». Το δικαστήριο της Ουκρανίας δεν κρύβει το θεμελιώδες καθήκον που του έχει ανατεθεί και στην πραγματικότητα το επιδεικνύει. Πρόκειται να απαγγελθούν κατηγορίες στη ρωσική πλευρά πριν καν εξεταστούν οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία. Η υποχρέωση αυτή προδιαγράφει κατ’ ανάγκην τις μελλοντικές ετυμηγορίες του Δικαστηρίου ΔΔ.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία, οι ίδιοι γεωπολιτικοί παράγοντες ενεργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Αμφίβολες «εκτιμήσεις πληροφοριών» εμφανίστηκαν στα χέρια της Madeleine Albright, η οποία τις διέδωσε αμέσως στον ΟΗΕ προκειμένου να θέσει τις βάσεις για το ICTY.

Αυτά τα ψευδή ευρήματα ισχυρίζονταν, χωρίς ίχνος αποδεικτικών στοιχείων ή μεθοδολογική αιτιολόγηση, ότι το 90% των εγκλημάτων πολέμου στη Βοσνία διαπράχθηκαν από τους Σέρβους, αφήνοντας μόνο ένα μικρό κλάσμα που θα μπορούσε να έχει διαπραχθεί από άλλους. Όπως και στην υπό κρίση υπόθεση, έτσι και οι κατονομαζόμενοι ένοχοι επισημάνθηκαν εκ των προτέρων.

Είναι ήδη προφανές, ακόμη και πριν από την επίσημη ορκωμοσία του δικαστηρίου της Ουκρανίας, η οποία αναμένεται να πραγματοποιηθεί το 2026, ότι πρόκειται για ένα αχνό αντίγραφο του διαβόητου προκατόχου του και ότι τίποτα συνεπές δεν είναι πιθανό να προκύψει από αυτό.

Αν είχε ξεκινήσει νωρίτερα, ενώ η μανία της Ουκρανίας ήταν ακόμα στο αποκορύφωμά της, ίσως θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο. Από τότε, ωστόσο, η κόπωση της Ουκρανίας έχει αρχίσει και ακόμη και μερικοί από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του έργου το εγκαταλείπουν, καθιστώντας τη χρονική στιγμή για αυτό το εγκεφαλικό εγχείρημα τρομερό. Θα είναι μια φτωχή και αναποτελεσματική απομίμηση ενός πολύ ελαττωματικού και σε μεγάλο βαθμό άχρηστου πρωτοτύπου.

Αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πούμε αυτό σε Ευρωπαίους ηγέτες που σνιφάρουν κόκα κόλα, οι οποίοι έχουν χάσει την όποια δημιουργικότητα είχαν ποτέ, η ορθή κρίση είναι ένα χαρακτηριστικό που ποτέ δεν θα μπορούσαν να καυχηθούν.

*

Κάντε κλικ στο κουμπί κοινής χρήσης παρακάτω για να στείλετε email/προωθήσετε αυτό το άρθρο. Ακολουθήστε μας στο Instagram και X και εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Telegram. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε άρθρα Global Research με σωστή απόδοση.

Ο Stephen Karganovic είναι πρόεδρος του “Srebrenica Historical Project“, μιας ΜΚΟ εγγεγραμμένης στην Ολλανδία για να διερευνήσει την πραγματική μήτρα και το υπόβαθρο των γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995. Είναι τακτικός συνεργάτης της Παγκόσμιας Έρευνας.