Η αδικία στη Βιέννη, η οποία παρέχει ατιμωρησία σε δέκα ομαδικούς βιαστές μίας 12χρονης, έχει προκαλέσει οργή πέρα από τα σύνορα της χώρας.

Η ταλαιπωρία του παιδιού-θύματος απλώς αγνοήθηκε.

Παρά το γεγονός ότι οι βιασμοί βιντεοσκοπήθηκαν από τους δράστες σε δωμάτιο ξενοδοχείου, το δικαστήριο δεν είδε καμμία βάση για την τιμωρία των νεαρών ανδρών με μεταναστευτικό υπόβαθρο.

Περιπτώσεις όπως αυτή συνήθως ακολουθούν το ίδιο μοτίβο περιποίησης: Ένα (όμορφο) αγόρι δείχνει ενδιαφέρον για ένα νεαρό και αδύναμο θήραμα, της κάνει κομπλιμέντα ότι έχει όμορφα μάτια ή μαλλιά και τη ρωτά μετά από μερικές συναντήσεις αν θα ήθελε να γίνει κοπέλλα του.

Στη δεύτερη φάση, αναγκάζει την ερωτευμένη κοπέλλα να κάνει σεξουαλικές πράξεις αν θέλει να παραμείνει κοπέλλα του. Μόλις επιτευχθεί αυτή η σεξουαλική υποταγή, τα άλλα αγόρια συμμετέχουν και εκείνη προτρέπεται να είναι «καλή» μαζί τους και να μην συμπεριφέρεται έτσι.

Η κακοποίηση βιντεοσκοπείται με το κινητό τηλέφωνο και η παγίδα κλείνει: Το θύμα απειλείται ότι το βίντεο θα σταλεί στην οικογένεια ή τους συμμαθητές του εάν το πει ή δεν επιστρέψει.

Τι μπορεί να κάνει ένα χειραγωγημένο, ανασφαλές παιδί – ταπεινωμένο και γεμάτο ντροπή – που εμπιστεύτηκε τους νέους «φίλους» για να το αντιμετωπίσει;

Στην Ευρώπη, τα νεαρά κορίτσια και οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από ποτέ να πέσουν θύματα μιας μορφής σεξουαλικής βίας που προηγουμένως συνέβαινε μόνο σε σπάνιες εξαιρετικές περιπτώσεις στον πολιτισμό μας, όπως στην περιοχή με τα κόκκινα φανάρια.

Έφηβα αγόρια που επιτίθενται σε ένα 12χρονο κορίτσι με σκοπό να το βιάσουν και να το εκμεταλλευτούν σεξουαλικά δεν υπήρχαν σε αυτή τη χώρα μέχρι πριν από λίγα χρόνια.

Η ακτιβίστρια γυναικών Nuriyah Khan (Βρετανο-Πακιστανή πρώην μουσουλμάνα) υποστηρίζει στη Μεγάλη Βρετανία ότι Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΑ ΟΣΟ ΜΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ.

Η Αιγύπτια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών Yasmine Mohammed περιγράφει σε συνέντευξή της ότι η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΙΑ ΡΙΖΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ : «Στην Αίγυπτο – την πατρίδα μου – το 99,3% των γυναικών αναφέρουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Ακούγεται υπερβολή, αλλά είναι αληθινός αριθμός, η έρευνα έγινε από πανεπιστήμια. Ο λόγος για αυτούς τους εκπληκτικά υψηλούς αριθμούς είναι ότι είναι ένα πολύ βαθιά ριζωμένο μέρος της κουλτούρας – και κανονικοποιεί αυτή την ιδέα των ομαδικών βιασμών που συνέβησαν στη Γερμανία, για παράδειγμα. Όταν οι άνδρες περπατούν γύρω από μια γυναίκα και βασικά πηδούν πάνω στο θήραμά τους σαν αρπακτικά, όπως είδαμε επίσης σε μια πλατεία στην Αίγυπτο, ονομάζεται «Taharush Gamea». Είναι μέρος της κουλτούρας και του τι κάνουν οι άντρες όταν βλέπουν μια γυναίκα μόνη τη νύχτα. Αν δεν προστατεύεται από άλλους άντρες γύρω της, τη θεωρούν θήραμά της – και μετά κάνουν αυτό: την περιβάλλουν. Στο Ισλάμ, υπάρχει αυτή η ιδέα ότι αν μια γυναίκα είναι καλυμμένη με χιτζάμπ, δεν μπορεί να βιαστεί, και αν μια γυναίκα δεν φοράει χιτζάμπ, τότε είναι βασικά δίκαιο παιχνίδι… Αν μια μουσουλμάνα δεν φοράει χιτζάμπ, της φέρονται με την ίδια περιφρόνηση και της επιτίθενται με τον ίδιο τρόπο. Από το 99,3% που ανέφερα, οι περισσότερες γυναίκες φορούν χιτζάμπ…

Αν μεγαλώσετε τους γιους σας να βλέπουν τα κορίτσια ως κάτι λιγώτερο, θα βλέπουν τα κορίτσια ως κατώτερα και ως πράγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Νομίζουν ότι οι γυναίκες είναι εκεί για να τις χρησιμοποιούν. Οι μη μουσουλμάνες γυναίκες είναι γυναίκες που μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν και να τις πετάξουν, επειδή μαθαίνουν στο Κοράνι ότι αυτές οι γυναίκες είναι άχρηστες… Και μετά περιμένουμε ότι μόνο και μόνο επειδή άλλαξαν τη γεωγραφική τους θέση, ξαφνικά αλλάζουν γνώμη και βλέπουν τις γυναίκες ως ίσες; – Όχι, απολύτως όχι… Αυτό θα πάρει γενιές για να αλλάξει – αν αλλάξει ποτέ, γιατί αυτές οι ιδέες δεν γνωρίζουν σύνορα. Μεταδίδονται από γενιά σε γενιά».

Η πολιτική επιστήμονας και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών Ayaan Hirsi προειδοποιεί επίσης επειγόντως ότι ο μισογυνισμός στον ισλαμικό κόσμο είναι «αβυσσαλέος και καταστροφικός». Το φαινόμενο αποτελεί έκφραση βαθιά ριζωμένου μισογυνισμού και διευκολύνεται από την έλλειψη επιβολής του νόμου.

Η υπόθεση από τη Βιέννη θυμίζει τις πακιστανικές συμμορίες ‘grooming’ κοριτσιών στην Αγγλία. Η Nuriyah Khan μιλά για μια τεράστια σύγκρουση αξιών. Το πρόβλημα είναι η συστηματική και συνειδητή κατήχηση των νεαρών ανδρών που δεν σέβονται το σώμα, την αυτονομία ή την ανεξαρτησία μιας γυναίκας. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, καθώς επηρεάζει δυσανάλογα μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα νέων: οι γυναίκες και τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα – γεγονός που οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους μουσουλμάνους άνδρες παρακολουθούν πορνό στο οποίο η πλειονότητα των γυναικών είναι λευκές και ξανθές. Το προβάλλουν αυτό χωρίς να έχουν καμμία ιδέα ή κατανόηση για το πώς να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον σε μια κανονική κοινωνία».

Τα λόγια με τα οποία οι νεαροί δράστες μίλησαν στην 12χρονη για να ζητήσουν σεξ επιβεβαιώνουν τις εξηγήσεις της Ν. Khan. Πρόκειται για μια χαμηλή, πρωτόγονη κατανόηση της σεξουαλικότητας που επιλέγει ένα παιδί ως θύμα – χωρίς να νοιώθει ντροπή ή τύψεις μετά. Την Ημέρα της Κρίσης, η ομάδα των δραστών είναι σίγουρη για τη νίκη, μοχθηρή και ασεβής.

Εκτός από το θρησκευτικό-πολιτιστικό τους αποτύπωμα, η αντικοινωνική τους συμπεριφορά μπορεί να υποδεικνύει και άλλους παράγοντες, όπως το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και IQ, που στη Συρία είναι 74% κατά μέσο όρο – κάτι που μπορεί να οφείλεται και στο υψηλό ποσοστό γάμων μεταξύ πρώτων ξαδέλφων.

Πώς ένα 12χρονο κορίτσι να γνωρίζει ότι οι «νέοι φίλοι» δεν βλέπουν ένα κορίτσι ως ισότιμο ανθρώπινο ον – όπως συνηθίζεται σε αυτή τη χώρα – αλλά ως ένα φυσικό αντικείμενο που παγιδεύεται με σκοπό να κακοποιηθεί σεξουαλικά και να κρατηθεί υπάκουο στον εκβιασμό;

Όσο για τις φεμινίστριες δεν θα υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια των (λευκών) γυναικών και των μικρών κοριτσιών. Ο σύγχρονος φεμινισμός εξυπηρετεί την πατριαρχική μισογυνιστική ατζέντα – καμουφλαρισμένη από τον αγώνα κατά των «τοξικών ανδρών» – αλλά όχι κατά των βιαστών.

Τα θύματα επιτρέπεται να αναφέρουν την «εμπειρία» τους στο «MeToo» ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απλά για να επιβεβαιώσουν τον ρόλο του θύματος που τους έχει ανατεθεί.

Η δραστική αύξηση της σεξουαλικής βίας απαιτεί μια σαφή αλλαγή πορείας: τα παιδιά πρέπει επίσης να διδάσκονται στα σχολεία για τα διαφορετικά πολιτιστικά-θρησκευτικά αποτυπώματα (ισλάμ) και την εικόνα των γυναικών των νέων συμπολιτών τους, ώστε να μην πέφτουν ανυποψίαστα στα νύχια τέτοιων συμμοριών.

Το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης πρέπει να παρέχει ειδική προστασία για τις γυναίκες και τα κορίτσια – με δικαστικές αποφάσεις που έχουν αποτρεπτικό αποτέλεσμα στους πιθανούς δράστες – και να ενθαρρύνει τα θύματα να υποβάλουν καταγγελία.

Η παράλογη αθώωση των βιαστών της συμμορίας δεν αποτελεί μόνο σοβαρή παραβίαση της αξιοπρέπειας του θύματος, αλλά μοιάζει με νομική επίθεση στην αξιοπρέπεια, την ασφάλεια και την αξία όλων των κοριτσιών και των γυναικών σε αυτή τη χώρα.