[…] ο συγγραφέας γράφει τον «Μικρό Πρίγκιπα», ένα βιβλίο που μεταξύ άλλων σχετίζεται και με την αποδοχή του δώρου της αγάπης ενός φίλου και την αναπόφευκτη απώλειά της αγάπης αυτής.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου ο Μικρός Πρίγκιπας αναχωρεί για τον πλανήτη του και παραδέχεται στον πιλότο του πως δεν θέλει να χάσει τον ίδιο και το χρυσό του γέλιο:

«Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για εκείνους που ταξιδεύουν, τ’ αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα στον ουρανό. Για άλλους, τους επιστήμονες, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ’ αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει…

Σε ένα από αυτά τα αστέρια θα ζω εγώ. Σε ένα από αυτά θα γελώ και θα είναι σαν όλα τα αστέρια να γελούν όταν κοιτάς τον ουρανό τις νύχτες. Και όταν η θλίψη σου μαλακώσει (ο χρόνος καταπραΰνει τη θλίψη) θα είσαι ευγνώμων που με γνώρισες. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Θα θέλεις να γελάσεις μαζί μου. Και κάποιες φορές θα ανοίγεις το παράθυρό σου για να νοιώσεις αυτή την ευχαρίστηση. Και οι φίλοι σου θα κοιτούν με έκπληξη να γελάς κοιτάζοντας τον ουρανό…».

ΠΗΓΗ: «Όταν χάνεις έναν φίλο…»: Το αληθινό και συγκινητικό κείμενο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ για την φιλία – CityVibes.gr