Μια γυναίκα, σοβαρά τραυματισμένη, κάταγμα στο κρανίο, 13 τραύματα από μαχαίρι. Στο υπόγειο του σπιτιού της: αναπτήρας, αποσμητικό σπρέϋ, πόνος, πανικός. Από πάνω της: η ίδια της η υιοθετημένη κόρη – 17 ετών – η οποία θέλει να «δώσει στην μητέρα της ένα μάθημα», με φωτιά και λεπίδα. Ακολουθεί: σκούπισμα των ιχνών. Οι λίμνες αίματος εξαφανίζονται. Τα ρούχα κρύβονται. Και μια ιστορία που εφευρέθηκε για να παραπλανήσει την αστυνομία.

Και η εισαγγελία: ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ.

Ο λόγος: Η δράστης κάλεσε αργότερα τον αριθμό έκτακτης ανάγκης, συνεπώς πρόκειται για «παραίτηση από την πράξη».

Είναι να τρίβετε τα μάτια σας. «Παραίτηση από την πράξη»; Μετά από 13 μαχαιριές; Αφού είπε ψέμματα στην αστυνομία; Μετά από μια ενεργή προσπάθεια αφαίρεσης των ιχνών;

Αυτό δεν είναι παραίτηση, είναι επακόλουθο. Και ένα χαστούκι στο πρόσωπο κάθε θύματος σε αυτή τη χώρα.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙΣ ΙΧΝΗ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΛΕΟΝ  ΩΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΩΣ …ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ (!!!!)

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Bild», η ιατροδικαστική ομάδα βρήκε μεγαλύτερες ποσότητες αίματος που είχαν προηγουμένως αφαιρεθεί. Η αστυνομία ανακάλυψε αιματοβαμμένα ρούχα στο σακίδιο του θετού αδελφού.

Η γυναίκα, η οποία μόλις είχε εκλεγεί και οριστεί δήμαρχος του SPD στο Herdecke, κατέθεσε η ίδια ότι είχε βασανιστεί για ώρες στο υπόγειο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, υπήρχε ήδη βία και απειλές με μαχαίρι στο νοικοκυριό το καλοκαίρι – το γραφείο πρόνοιας νέων προφανώς ενημερώθηκε, αλλά δεν αντέδρασε με συνέπεια.

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

Αντί για «απόπειρα ανθρωποκτονίας», είναι πλέον «επικίνδυνη σωματική βλάβη». Η δράστης παραμένει υπό κράτηση στο γραφείο πρόνοιας νέων. Το θύμα ξεπέρασε τον κίνδυνο αφού πάλεψε για τη ζωή της στο νοσοκομείο για αρκετή ώρα.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ

Αλλαγή σκηνικού.

Έτσι, την ώρα που μία ύποπτη δράστης βασανιστηρίων χαίρει φροντίδας με κρατικά έξοδα, ο πιανίστας Arne Schmitt βρίσκεται υπό κράτηση στο Βερολίνο.

Το «έγκλημα» του πιανίστα; Διαμαρτυρήθηκε ενεργά για τα μέτρα του κορωνοϊού και ως εκ τούτου σύρεται από δικαστήριο σε δικαστήριο πολλά χρόνια αργότερα: Ήθελε να μάθει το όνομα ενός ενόρκου σε μια από τις πολλές παράλογες δίκες εναντίον του για υποτιθέμενη παραβίαση της ειρήνης. Τίποτα περισσότερο (δείτε εδώ).

Πρέπει να το καταλάβετε:

•Στο Herdecke: 13 μαχαιρώματα, κάταγμα στο κρανίο, συγκάλυψη – καμμία φυλάκιση.
•Στο Βερολίνο: Μια κάπως σκληρή ερώτηση σε έναν ένορκο για το όνομά του – προφυλάκιση.

Δύο υποθέσεις, μία χώρα – και ένας νόμος που εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Στην “καλύτερη Γερμανία”, όποιος θέτει άβολα ερωτήματα τιμωρείται.
Όσοι μαχαιρώνουν προστατεύονται.

Έτσι μοιάζει η «αναλογικότητα» το 2025.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ‘BONUS’ Ή ΗΘΙΚΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ

Οι αναφορές για την αιματηρή πράξη εναντίον της πολιτικού του SPD δεν μου έβγαζαν νόημα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Κάτι, σύμφωνα με το ένστικτό μου, δεν ταίριαζε μεταξύ τους, ΚΑΙ ΕΛΕΙΠΕ (ΞΑΝΑ) από τις περισσότερες αναφορές.

Και δεν χρειάζεται να κάνετε πολλή έρευνα για να μάθετε τι κρύβεται: Σύμφωνα με τη Wikipedia, τα δύο υιοθετημένα παιδιά που είναι ύποπτα για την πολιτικό του SPD προέρχονται από το Μάλι και την Αϊτή.

Λέτε αυτό να επηρέασε την απόφαση; Σε αυτή τη χώρα, όποιος ακόμη πιστεύει ότι η καταγωγή του δράστη δεν παίζει συχνά καθοριστικό ρόλο στο δικαστήριο, τότε τρέφει σοβαρά την ψευδαίσθηση για την ύπαρξη ισότητας ενώπιον του νόμου.

Σε όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στα οποία διάβασα για το έγκλημα, βρέθηκα ενώπιον – εκτός από το «RTL West» – του αριστερό γαλατικού χωριού μεταξύ των τηλεοπτικών σταθμών της Γερμανίας – ούτε λέξη για την καταγωγή των δύο υιοθετημένων παιδιών. Προφανώς επειδή δεν ταιριάζει στην πολιτική έννοια.

Μία αριστερή πολιτικός του SPD που υιοθέτησε δύο εφήβους από το Μάλι και την Αϊτή – αυτή είναι μια βιτρίνα για τους κοκκινοπράσινους πολεμιστές της κουλτούρας. Και το γεγονός ότι τώρα η ηθική σαπουνόπερα έληξε με αυτόν τον τρόπο δεν είναι μια δευτερεύουσα σημείωση – αλλά ένα χαστούκι στο πρόσωπο όλων εκείνων που θέλουν να πιστέψουν στο κοκκινοπράσινο ειδύλλιο της ενσωμάτωσης.

Πιθανότατα το είχε φανταστεί διαφορετικά: ως ένδειξη κοσμοπολιτισμού, ως πρακτική εφαρμογή της διαδεδομένης  «κουλτούρας καλωσορίσματος» – ακριβώς στην καρδιά της καλής Γερμανίας.

Αλλά αντί για ενσωμάτωση, υπήρχε απομόνωση. Αντί για ασφάλεια, βία. Και στο τέλος: βασανιστήρια στο ίδιο της το υπόγειο.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.

Ούτε στο SPD, ούτε στην «πολύχρωμη δημοκρατία», ούτε σε αυτούς που θέλουν να πιστεύουν τα πάντα – εκτός από το ότι οι κοσμοθεωρίες τους θα μπορούσαν να αποτύχουν.

Επομένως, είναι καλύτερα να αποσιωπήσετε το γεγονός. Από 17χρονη γίνεται «παιδί». Μια απόπειρα δολοφονίας μετατρέπεται σε «σωματική βλάβη». Και ως προς την ιδεολογική προσγείωση: ουδείς λόγος.

Γιατί όσοι βιώνουν το λάθος δεν επιτρέπεται να μιλήσουν γι’ αυτό.

Η ΑΤΑΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΚΑ

Το δικαστικό μας σώμα μας έχει πλέον συνηθίσει να δηλώνει ότι οι δράστες είναι θύματα και τα θύματα δεν είναι τίποτε άλλο από μεμονωμένες περιπτώσεις. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΗ – ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ. Άλλοτε για την καταγωγή, άλλοτε για τη στάση, άλλοτε για το Συμβούλιο Τύπου.

Στο παρελθόν, η δικαιοσύνη ήταν ένα ιδανικό. Σήμερα είναι μια πράξη εξισορρόπησης μεταξύ ποσοστώσεων, ατζέντας και φόβου για τα πρωτοσέλιδα.

Η πίστη στο κράτος δικαίου; Δεν κινδυνεύει – έχει χαθεί εδώ και καιρό. Αυτό που μένει είναι η σύγχυση. Και θυμός.

Όποιος φυλακίζει τον Arne Schmitt επειδή θέλει να μάθει ένα όνομα – και αφήνει έναν δράστη με μαχαίρι να φύγει επειδή αργότερα καλεί τον αριθμό έκτακτης ανάγκης – δεν ασχολείται πλέον με τη δικαιοσύνη. Διεξάγει επιλογή.

Όχι σύμφωνα με το νόμο – αλλά σύμφωνα με την κοκκινοπράσινη ιδεολογία. Και αυτό ακριβώς είναι ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.

ΣΧΕΤΙΚΑ:

Καμμία ανθρωποκτονία παρά τις 13 μαχαιριές με μαχαίρι – νέα ευρήματα για την υπόθεση Stalzer