info@ethnikoiphylakes.org
Ὁμοῦ Λυαῖον καὶ λύμην τὴν τῆς πλάνης,
Κτείνας ὁ Νέστωρ, τέμνεται διὰ ξίφους.
Εἰκάδι ἑβδομάτῃ ἀποκέρσαν Νέστορα κεδνόν.
Ο Νέστορας ήταν πολύ νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη και γνώριμος του Αγίου και ενδόξου Δημητρίου (βλέπε 26 Οκτωβρίου).

Ο Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ότι ο αυτοκράτωρ Διοκλητιανός χαιρόταν για τις νίκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ονομαζόμενου Λυαίου, μίσησε την υπερηφάνεια του.
Βλέποντας όμως και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, πήρε θάρρος.
Πήγε λοιπόν στη φυλακή, όπου ήταν κλεισμένος ο Μεγαλομάρτυρας, και έπεσε στα πόδια του.
Δούλε του Θεού Δημήτριε, είπε, εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με το Λυαίο, γι’ αυτό προσευχήσου για μένα στο όνομα του Χριστού.
Ο Άγιος, αφού τον σφράγισε με το σημείο του τιμίου Σταυρού, του είπε ότι και το Λυαίο θα νικήσει και για το Χριστό θα μαρτυρήσει.
Τότε, λοιπόν, ο Νέστορας μπήκε στο στάδιο χωρίς φόβο και ανεφώνησε: «Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοί».
Και αφού πολέμησε με το Λυαίο, του κατάφερε δυνατό χτύπημα με το μαχαίρι του στην καρδιά και τον θανάτωσε.

Εξοργισμένος τότε ο Διοκλητιανός, διέταξε και σκότωσαν με λόγχη το Νέστορα, αλλά και το Δημήτριο.
Έτσι, μ’ αυτή του την ενέργεια ο Νέστορας δίδαξε ότι σε κάθε ανθρώπινη πρόκληση πρέπει να αναφωνούμε: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;» (Ψαλμός νε’ 5).
Ο Κύριος είναι βοηθός μου και δε θα φοβηθώ.
Τι θα μου κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος;
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀθλητὴς εὐσεβείας ἀκαταγώνιστος, ὡς κοινωνὸς καὶ συνήθης τοῦ Δημητρίου ὀφθεῖς, ἠγωνίσω ἀνδρικῶς Νέστωρ μακάριε, τὴ θεϊκὴ γὰρ ἀρωγή, τὸν Λυαῖον καθελῶν, ὡς ἄμωμον ἱερεῖον, σφαγιασθεὶς προσηνέχθης, τῷ Ἀθλοθέτῃ καὶ Θεῶ ἠμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἀθλήσας καλῶς, ἀθάνατον τὴν εὔκλειαν, κεκλήρωσαι νῦν· καὶ στρατιώτης ἄριστος, τοῦ Δεσπότου γέγονας, ταῖς εὐχαῖς Δημητρίου τοῦ Μάρτυρος. Σὺν αὐτῷ οὖν Νέστορ σοφέ, πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Ὁ Οἶκος
Ῥώμῃ Θεοῦ ἀθλήσας, παμμάκαρ, νικηφόρος ἐδείχθης, τὸν ἐχθρὸν τοῖς ποσὶ καταπατήσας, δεδόξασαι, στεφανίτης σὺν ταῖς χορείαις τῶν σεπτῶν Ἀθλοφόρων Νέστορ ἐφάνης, καὶ Ἀαρὼν ὑπερήρθης Χριστοῦ Ἀθλητά, σὺν Ἄβελ αἷμα τὸ θεῖον σου προσενέγκας, καὶ θρόνῳ θείῳ τοῦ κτίσαντος παρεστώς, σὺν Ἀγγέλων τοῖς τάγμασι, πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
https://www.saint.gr/2660/saint.aspx

Στην περιοχή που τώρα βρίσκεται χτισμένο το Καυτανζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης παλιότερα υπήρχαν τα προσφυγικά νεκροταφεία και στο θέση το εκκλησάκι που τώρα τιμά την μνήμη του Αγίου Νέστορα ήταν αφιερωμένο στην Αγία Φωτεινή της οποίας το αγίασμα έρεε σ’ εκείνο το σημείο.[1] Με τη κατασκευή του Καυτανζογλείου σταδίου οι υπεύθυνοι για τα έργα αποφάσισαν να κατεδαφίσουν το εκκλησάκι.
Οι πιστοί προσπάθησαν να αποστρέψουν μια τόσο βάναυση πράξη αφού κατά την ορθόδοξη πίστη ό χώρος στον οποίο ανεγείρεται μια εκκλησία είναι πλέον ιερός και λείψανα αγίων τοποθετούνται κατά την ανέγερσή του ναού. Έτσι η κατεδάφιση ενός ναού ή η παύση της λειτουργίας του αποτελεί ένα τραγικό γεγονός. Παρά τις προσπάθειες το σχέδιο κατεδάφισης δεν ματαιώθηκε.
Την νύχτα πριν την ημέρα που θα πραγματοποιούνταν η κατεδάφιση του ναού, κατ ομολογία του ίδιου του υπεύθυνου για τη λήψη της περί κατεδαφίσεως απόφασης, εμφανίστηκε στον ύπνο του ο Άγιος Νέστορας και του είπε να μην πειράξει το εκκλησάκι αλλά να φροντίσει να λάβει το δικό του όνομα για να προστατεύει τους αθλητές που θα αθλούνταν στο στάδιο δίπλα στο ναό. Εκείνος συγκλονισμένος από τη θαυματουργική εμφάνιση του Αγίου ματαίωσε την κατεδάφιση και φρόντισε να μετονομαστεί ο ναός τιμώντας πλέον την μνήμη του Αγίου Νέστορος προστάτη των αθλητών.
https://www.neakriti.gr/politismos/2024834_agios-nestoras-o-prostatis-ton-athliton-poy-timise-i-ekklisia-simera-27
1 Comment
Φαντάζεστε αυτή τη σκηνή; Δύο καλά παιδιά του Θεού, δύο νέοι με όλη τη ζωή μπροστά τους, πάει ο ένας να βρει τον άλλον στη φυλακή για να πάρει την ευχή του να μαρτυρήσει, για να τρέξει πιο γρήγορα στην αγκαλιά του Πλάστη και Πατέρα μας.
Δεν ξέρω, αλλά το μαρτύριο, που το παρατηρούμε στους Αγίους μας σε μεγαλύτερη συχνότητα στις νέες ηλικίες, αποκαλύπτει πολλά για τη νεαρή ηλικία του ανθρώπου. Υπάρχουν πολλά καλά παιδιά ή δυσκολεμενα αλλά με ακόμη αγνές ψυχές. Πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε για να μη τις χαλάσουμε. Αγαπούμε όλους τους Αγίους και τους σεβόμαστε, αλλά όταν δεις νεαρό Άγιο ή νεαρή Αγία, συνήθως Μάρτυρες, νοιώθεις μεγάλο σεβασμό και ταπείνωση. Θυσίασαν την πιο όμορφη εποχή της ζωής τους, ενώ εμείς γερνάμε στην αμαρτία, την αμέλεια, τη ραθυμία, την απροσεξία