Ενώ οι Σιωνιστές, οι περισσότεροι από τους οποίους σύμφωνα με μελέτες DNA προέρχονται από Ανατολικοευρωπαίους που ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό κάποια στιγμή, ισχυρίζονται επανειλημμένα ότι το Erezt-Israel τους το υποσχέθηκε ο Θεός πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια, και επομένως και η Παλαιστίνη (και οι γειτονικές περιοχές) είναι στην πραγματικότητα ιδιοκτησία τους, υπάρχουν και οι Σαμαρείτες. Και οι Σιωνιστές φοβούνται τον πολιτισμό και την ιστορία τους, επομένως δεν θέλουν να γίνει γνωστή η ιστορία τους.

Οι Σαμαρείτες θεωρούν τους εαυτούς τους άμεσους απογόνους των αρχαίων Ισραηλιτών, ιδιαίτερα των φυλών του Εφραΐμ και του Μανασσή.

Πιστεύουν ότι διατηρούν την αυθεντική παράδοση του αρχαίου Ιουδαϊσμού, σε αντίθεση με τους Εβραίους, τους οποίους θεωρούν διαφωνούντες.

Το σχίσμα μεταξύ Σαμαρειτών και Εβραίων πιθανότατα ξεκίνησε μετά τη βαβυλωνιακή εξορία (6ος αιώνας π.Χ.).

Οι Σαμαρείτες δέχονται μόνο τα πέντε βιβλία του Μωϋσή (την Τορά) ως ιερές γραφές και απορρίπτουν τα άλλα γραπτά του εβραϊκού Τανάκ.

Το ζήτημα του ναού

Η θρησκεία των Σαμαρειτών είναι μια μονοθεϊστική πεποίθηση που σχετίζεται στενά με τον Ιουδαϊσμό, αλλά έχει τις δικές της παραδόσεις και πρακτικές. Το όρος Γαριζίν θεωρείται ιερός τόπος, σε αντίθεση με το Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, το οποίο λατρεύουν οι Εβραίοι. Σε τι βασίζεται η πεποίθησή τους;

Η Σαμαρειτική εκδοχή της Τορά (τα πέντε βιβλία του Μωυσή) διαφέρει σε βασικά αποσπάσματα από την Ιουδαϊκή (Μασοριτική) εκδοχή. Στο Δευτερονόμιο 11:29-30 και 27:4-7, το Γαριζίν αναφέρεται ρητά ως ο τόπος της ευλογίας και του θυσιαστηρίου. Σημαντικό: Στα σαμαρειτικά κείμενα, αποσπάσματα όπως το Δευτερονόμιο 12:5 (σχετικά με τον «τόπο που θα επιλέξει ο Κύριος») χρησιμοποιούν τον παρελθοντικό χρόνο «διάλεξε» (υποδεικνύοντας το Γαριζίν), ενώ η εβραϊκή εκδοχή έχει τον μέλλοντα χρόνο «θα διαλέξει», που αναφέρεται στην Ιερουσαλήμ.

Οι Σαμαρείτες υποστηρίζουν ότι οι Εβραίοι άλλαξαν τα κείμενα στη βαβυλωνιακή εξορία (6ος αιώνας π.Χ.) για να ευνοήσουν την Ιερουσαλήμ. Κάτι που, φυσικά, αρνούνται οι σιωνιστές ιστορικοί. Λένε ότι ναι, οι παλαιότερες παραλλαγές κειμένου μπορούν να αποδειχθούν ξεκάθαρα ιστορικά, αλλά οι διαφορές δεν είναι απόδειξη «παραποίησης», αλλά διαίρεσης των θρησκευτικών ομάδων.

Οι ανασκαφές επιβεβαίωσαν έναν σαμαρειτικό ναό στο όρος Γαριζίν, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 450–400 π.Χ. – δηλαδή στην περσική περίοδο, λίγο μετά τη βαβυλωνιακή εξορία. Ο ναός ήταν παρόμοιος με αυτόν της Ιερουσαλήμ και χρησίμευε ως αντίπαλός του. Καταστράφηκε γύρω στο 110 π.Χ. από τον Εβραίο βασιλιά Ιωάννη Υρκανό.

Τα ευρήματα περιλαμβάνουν νομίσματα, επιγραφές στα εβραϊκά, αραμαϊκά και ελληνικά που αφιερώνουν τον ναό στον Γιαχβέ (τον Θεό των Ισραηλιτών). Οι Σαμαρείτες το βλέπουν αυτό ως απόδειξη ότι ο ναός τους ήταν ο «αρχικός», ενώ η Ιερουσαλήμ ήταν μεταγενέστερη εφεύρεση. Αυτό αμφισβητείται από φιλοσιωνιστές μελετητές όπως ο Yitzhak Magen, ο οποίος χρονολόγησε τον ναό στον 5ο αιώνα π.Χ. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει λίγο πολύ ένας «δεσμός» μεταξύ της ιστορίας του σιωνιστικού ναού και της ιστορίας του ναού των Σαμαρειτών.

Η Αγία Γραφή, όμως, υποστηρίζει την άποψη των Σαμαρειτών. Η Βίβλος (π.χ. Β ́ Σαμουήλ 24, Α ́ Βασιλέων 6-8) τοποθετεί τον ναό στο όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ. Αρχαιολογικά ευρήματα όπως η Αψίδα του Τίτου στη Ρώμη (1ος αιώνας μ.Χ.) δείχνουν αντικείμενα από τον Δεύτερο Ναό, ο οποίος καταστράφηκε το 70 μ.Χ. Οι Σιωνιστές ισχυρίζονται ότι ήταν μια πλαστογραφία που έγινε μετά τη διχοτόμηση.

Επιστροφή στην Τορά: Η Σαμαρειτική Τορά, η παλαιότερη που έχει βρεθεί ποτέ, διαφέρει από το εβραϊκό μασοριτικό κείμενο σε περίπου 6.000 λεπτομέρειες, αν και οι περισσότερες από τις διαφορές είναι μικρές.

Πολιτική εκρηκτικότητα

Τώρα στην πολιτική. Οι Σαμαρείτες είναι θεωρητικά ουδέτεροι. Αλλά προτιμούν να ζουν σε παλαιστινιακές κοινότητες παρά σε σιωνιστικές κοινότητες και απορρίπτουν τους κατακτητικούς πολέμους του Ισραήλ. Στα παλαιστινιακά εδάφη, οι Σαμαρείτες στη Ναμπλούς έχουν ιδιαίτερη θέση. Κατέχουν τόσο ισραηλινά όσο και παλαιστινιακά διαβατήρια και λειτουργούν σε ένα περίπλοκο πολιτικό περιβάλλον. Ωστόσο, ορισμένοι έχουν ενταχθεί ακόμη και στο παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης. Μεταξύ αυτών είναι η Χαμάς, η οποία είναι η μόνη οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που επιτρέπει σε μη μουσουλμάνους να γίνουν μέλη. Γι’ αυτό μπορείτε να βρείτε και Χριστιανούς στις τάξεις τους.

Τις τελευταίες ημέρες, ο Nader Saleh Sadaqa (γνωστός και ως Nader Mamdouh Saleh Sadaqa), ένας 48χρονος Σαμαρείτης από την κοινότητα στο όρος Γαριζίμ στη Ναμπλούς (Δυτική Όχθη), απελευθερώθηκε από τις ισραηλινές φυλακές. Αφέθηκε ελεύθερος στο πλαίσιο της πρώτης φάσης της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, μετά από περισσότερα από 21 χρόνια στις ισραηλινές φυλακές.

Όπως είπα, οι Σαμαρείτες απορρίπτουν την ισραηλινή κατοχή, επίσης δεν αναγνωρίζουν και το «κράτος του Ισραήλ».

Ο Nader γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ναμπλούς. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο An-Najah στη Ναμπλούς. Με το ξέσπασμα της Δεύτερης Ιντιφάντα (Al-Aqsa Intifada) το 2000, εντάχθηκε στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), μια αριστερή παλαιστινιακή οργάνωση, και δραστηριοποιήθηκε στη στρατιωτική της πτέρυγα. Συμμετείχε σε επιχειρήσεις κατά της ισραηλινής κατοχής, οι οποίες οδήγησαν στη σύλληψή του.

Το 2003, συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας και καταδικάστηκε σε έξι ισόβια κάθειρξη. Οι κατηγορίες αφορούσαν τον ρόλο του στην παλαιστινιακή αντίσταση, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής σε ένοπλες ενέργειες.

Κατά τη διάρκεια της 21χρονης φυλάκισής του, ο Nader έγινε μια σεβαστή προσωπικότητα μεταξύ των κρατουμένων. Εξελίχθηκε σε διανοούμενο βαρέων βαρών και έδωσε διαλέξεις για την παλαιστινιακή ιστορία και ταυτότητα.

Οι ισραηλινές αρχές αρνήθηκαν επανειλημμένα να τον απελευθερώσουν σε προηγούμενες ανταλλαγές κρατουμένων, χρησιμοποιώντας τον ως «προειδοποίηση» σε άλλους Σαμαρείτες που θα μπορούσαν να αντισταθούν στην κατοχή. Θεωρούνταν επίσης ηγέτης στην κοινότητα των Σαμαρειτών.

Πάνω από 20 χρόνια στις ισραηλινές φυλακές δεν κατάφεραν να του τσακίσουν το φρόνημα, αλλά το Ισραήλ αρνήθηκε να τον επιστρέψει στην πατρίδα του και τον απέλασε στην Αίγυπτο. Φτάνοντας στην Αίγυπτο, ο Sadaqa έδωσε μια σύντομη ομιλία στην οποία επαίνεσε τη Γάζα και την παλαιστινιακή αντίσταση. Μεταξύ άλλων, είπε: «Hiçbir şey Gazze’nin üstünde değildir» (Τίποτα δεν είναι για τη Γάζα) και τόνισε τη δύναμη και τη θέληση για αντίσταση του λαού της Γάζας. Τιμάται ως συμβολική φιγούρα της παλαιστινιακής ενότητας επειδή, ως Σαμαρείτης, αμφισβητεί τις αφηγήσεις για τη σύγκρουση. Είναι ζωντανή απόδειξη ότι ο Σιωνισμός δεν είναι ένας «θρησκευτικός πόλεμος» ή «πόλεμος μιας δημοκρατίας εναντίον ενός απολίτιστου λαού», αλλά ένα αποικιοκρατικό κατασκεύασμα.

Η εκρηκτικότητα

Χωρίς τον Σιωνισμό, όπως αποδεικνύει το παράδειγμά του, και αυτό πολλών Χριστιανών, Μουσουλμάνων και άλλων θρησκειών, συμπεριλαμβανομένων των πιο αυθεντικών εβραϊκών ομάδων, μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και ειρηνικά.

Οι αφηγήσεις των Σιωνιστών ότι όλοι οι πόλεμοι από τη Νάκμπα το 1948 είναι μόνο «άμυνα» και πρόσφατα έγιναν ξανά επίκαιροι ότι πρέπει να «απελευθερώσουν» το Eretz Israel αμφισβητούνται όχι μόνο από τους Εβραίους της Τορά, αλλά και από τις πραγματικές πηγές της εβραϊκής πίστης, τους Σαμαρείτες.

Αυτές οι ομάδες αντιτίθενται επίσης στην προσπάθεια να καταστραφεί ένας από τους ιερότερους τόπους του Ισλάμ, το Al Aqsa Moshe, και να χτιστεί ο «3ος Ναός» στη θέση του. Μια προσπάθεια που έχει ήδη προχωρήσει αρκετά με τη διάνοιξη σήραγγας κάτω από το έδαφος και καταστρέφοντας έτσι τα θεμέλια του τζαμιού με το πρόσχημα των αρχαιολογικών ανασκαφών. Οι «βεβηλώσεις» του τζαμιού Αλ Άκσα από Εβραίους εξτρεμιστές είχαν πυροδοτηθεί στις 7 Οκτωβρίου 2023.