info@ethnikoiphylakes.org
30
Μάι
0
Οδεύουμε ξανά πρός Ά λ ω σ η κι αυτή τήν φορά χωρίς Παλαιολόγο επάνω στά τείχη….
Η 29η Μαΐου είναι μια διαρκής υπενθύμιση του προαιώνιου εχθρού του Γένους, αλλά και των αδυναμιών του που προέρχονται τόσο από την ευπιστία του απέναντι στην Δύση, όσο και από την ύπαρξη δυσανάλογα πολλών προδοτων και εθελόδουλων πρακτόρων εντός του.
Η σημερινή μαύρη επέτειος μας βρίσκει εθνικά συμμέτοχους (και συνένοχους ιστορικά) σε ένα κοινό ταμείο χρηματοδότησης της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.
Μας βρίσκει δηλαδή να πληρώνουμε τις σφαίρες που θα φάνε τα παιδιά μας κι εμείς.
Όμως οι φίλοι και εταίροι μας ήταν σαφείς: εφόσον δεν μας απειλεί ευθέως η Τουρκία, μπορεί να βάλει χέρι στο συμμαχικό πολεμικό ταμείο (SAFE).
Το να μην μας απειλεί είναι στιγμιαία συνθήκη, δηλαδή τώρα που μιλάμε. Το χθες (CASUS BELLI, “θα ‘ρθουμε μια νύχτα ξαφνικά) ή το αύριο (στρατηγικές κινήσεις για πλήρη κατάληψη Κύπρου ή νησιών Αιγαίου) δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν. Βέβαια, αυτά είναι επουσιώδη.
Το σημαντικό είναι να φτιάξουμε ή να πουλήσουμε όπλα για να κοντράρουμε τον κακό τον Ρώσσο.
Έτσι έγινε και πριν 150 χρόνια. Άγγλοι και Γερμανοί πούλησαν τεχνολογία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να ξεκινήσει να φτιάχνει δικά της σύγχρονα τυφέκια (τύπου μινιέ παρακαλώ, φρέσκα-φρέσκα σε τεχνολογία) στο Τοπ Χανέ το αυτοκρατορικο οπλοστάσιο της Πόλης ώστε με αυτά τα όπλα να πολεμήσει τους Ρώσσους τους κακούς.
Όμως στην συνέχεια (1897), τα Μαρτίνι-Πημποντι και τα Μαουζερ (επαναληπτικά 5 φυσιγγίων) του Τοπ Χανέ χρησιμοποιήθηκαν κατά των ελληνικών δυνάμεων που πολεμούσαν με Gras (μη επαναληπτικα).
Και τα ίδια όπλα τα ξαναβρηκαμε μπροστά μας στους Βαλκανικούς αν και ευτυχώς οι αγαπητοί μας σύμμαχοι είχαν προλάβει να μας πουλήσουν (όχι να κατασκευασουμε όπως οι Τούρκοι) ένα νεώτερης κατασκευής επαναληπτικό τυφέκιο “μάουζερ” το Μανλιχερ-Σοεναουερ.
Κι ενώ πολλοί εστιάζουν σήμερα στο τι θα πάρει σε χρήμα η Τουρκία από το ταμείο SAFE για να πουλήσει τα όπλα της, αυτά με τα οποία μέχρι εχθές γελούσαν στα φόρα οι διάφοροι κομματικοί εγκάθετοι ή εκ γενετής ηλίθιοι που έτρωγαν αμάσητο το αφήγημα για τον απομονωτισμό της Τουρκίας, και τα μηδενικής αξιας και αποτελέσματος όπλα της, λίγοι έχουν αντιληφθεί πως το πραγματικό κέρδος της Τουρκίας έγκειται στην εξ ανάγκης μεταφορά τεχνολογίας.
Έτσι έγινε και πριν 150 χρόνια. Άγγλοι και Γερμανοί πούλησαν τεχνολογία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να ξεκινήσει να φτιάχνει δικά της σύγχρονα τυφέκια (τύπου μινιέ παρακαλώ, φρέσκα-φρέσκα σε τεχνολογία) στο Τοπ Χανέ το αυτοκρατορικο οπλοστάσιο της Πόλης ώστε με αυτά τα όπλα να πολεμήσει τους Ρώσσους τους κακούς.
Και τους πόνεσε η αλήθεια είναι λόγω τεχνολογικής υπεροχής (π.χ. στην πολιορκία της Πλευρώνας/Πλέβνας οι ρωσσορουμανικές απώλειες ήταν 50.000 άνδρες), ασχέτως αν οι Ρώσσοι ακαταβλητοι έφτασαν έξω από τα Θεοδοσιανα τείχη στην Πόλη για να συνθηκολογήσουν.
Όμως στην συνέχεια (1897), τα Μαρτίνι-Πημποντι και τα Μαουζερ (επαναληπτικά 5 φυσιγγίων) του Τοπ Χανέ χρησιμοποιήθηκαν κατά των ελληνικών δυνάμεων που πολεμούσαν με Gras (μη επαναληπτικα).
Η συνέχεια γνωστή για τις ελληνικές δυνάμεις που πολέμησαν και με το ένα χέρι (στόλο) δεμένο από τους αγαπημένους συμμάχους μας…
Και τα ίδια όπλα τα ξαναβρηκαμε μπροστά μας στους Βαλκανικούς αν και ευτυχώς οι αγαπητοί μας σύμμαχοι είχαν προλάβει να μας πουλήσουν (όχι να κατασκευασουμε όπως οι Τούρκοι) ένα νεώτερης κατασκευής επαναληπτικό τυφέκιο “μάουζερ” το Μανλιχερ-Σοεναουερ.
Κι ενώ πολλοί εστιάζουν σήμερα στο τι θα πάρει σε χρήμα η Τουρκία από το ταμείο SAFE για να πουλήσει τα όπλα της, αυτά με τα οποία μέχρι εχθές γελούσαν στα φόρα οι διάφοροι κομματικοί εγκάθετοι ή εκ γενετής ηλίθιοι που έτρωγαν αμάσητο το αφήγημα για τον απομονωτισμό της Τουρκίας, και τα μηδενικής αξιας και αποτελέσματος όπλα της, λίγοι έχουν αντιληφθεί πως το πραγματικό κέρδος της Τουρκίας έγκειται στην εξ ανάγκης μεταφορά τεχνολογίας.
Διότι για όσους παρακολουθούν εξελίξεις, πλέον περνάμε από την στείρα αντιπαραβολή υψηλής τεχνολογίας στον συνυπολογισμό παραγόμενου όγκου φθηνών ή μέσου κόστους όπλων.
Να μην γελιόμαστε.
Η ανάγκη αύξησης παραγωγής και δημιουργίας μεγάλων καθετοποιημένων παραγωγικών μονάδων από πλευράς Ευρώπης ειναι βέβαιο πως θα ωθήσει πολλες από τις μεγάλες αυτές εταιρείες στην ανάπτυξη συνεργασίας και δικτύου παραγωγής στην Τουρκία.
Η επέτειος της Άλωσης μας βρίσκει με ανοικτή την κερκοπορτα.
Να μην γελιόμαστε.
Η Τουρκία έχει κάνει άλματα τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικά τα τελευταία χρόνια τα άλματα μεγαλώνουν.
Αγόρασε αεροναυτικές εταιρείες στην Ιταλία (Piaggio Aerospace), συνεργάζεται στην ναυπηγική με την Ισπανία (Anadolu) και την Γερμανία (MEKO-Barbaros frigates), αγοράζει κινητήρες τζετ απο Ουκρανία και χτίζει τις βάσεις για μεταφορά τεχνολογίας απο ΗΒ (BAE, MBDA) και γενικότερα απο ευρωπαϊκές εταιρείες υψηλης τεχνολογίας οπως Leonardo, Airbus, Thales, κλπ.
Η ανάγκη αύξησης παραγωγής και δημιουργίας μεγάλων καθετοποιημένων παραγωγικών μονάδων από πλευράς Ευρώπης ειναι βέβαιο πως θα ωθήσει πολλες από τις μεγάλες αυτές εταιρείες στην ανάπτυξη συνεργασίας και δικτύου παραγωγής στην Τουρκία.
Διότι υπάρχει ήδη η υποδομή και υπάρχει θέληση και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός αλλά και μεγάλα οικονομικά μεγέθη.
Η επέτειος της Άλωσης μας βρίσκει με ανοικτή την κερκοπορτα.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό και μόνο.
Όποιος θέλει να το κοιτάξει στα μάτια, αρκεί να δει τις ενέργειες του ΥΠΕΞ, του ΥΠΕΘΑ, της ηγεσίας των ΕΔ, του ΥΠΕΣ και σύσσωμου του πολιτικού κατεστημένου εξουσίας.
Οδεύουμε ξανά προς Άλωση κι αυτή τη φορά χωρίς Παλαιολόγο επάνω στα τείχη αλλά με πουλημένους χαρτογιακάδες με ευρωσυμβολαιογραφεία κάτω από αυτά.
Οδεύουμε ξανά προς Άλωση κι αυτή τη φορά χωρίς Παλαιολόγο επάνω στα τείχη αλλά με πουλημένους χαρτογιακάδες με ευρωσυμβολαιογραφεία κάτω από αυτά.
https://proskynitis.blogspot.com/2025/05/blog-post_309.html