Αρκετοί δικηγόροι εκφράζουν ανησυχία για τις συνέπειες του αναθεωρημένου Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού (IHR), τον οποίο θέλει να εφαρμόσει και η Γερμανία με τον δικό της νόμο έγκρισης.

Για παράδειγμα, ο εμπειρογνώμονας συνταγματικού δικαίου Volker Boehme-Neßler προειδοποιεί για τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Σε συνέντευξή του στους «Γιατρούς για Ατομικές Αποφάσεις Εμβολιασμού» (ÄFI), εξηγεί ότι η Γερμανία είναι υποχρεωμένη βάσει του ΔΥΚ να διασφαλίσει τη «βελτίωση της επικοινωνίας κινδύνου». Ωστόσο, εάν ανατεθεί στα κράτη το καθήκον της πρόληψης της «παραπληροφόρησης», αναγκάζονται να «περιορίσουν την ελευθερία της έκφρασης πολύ περισσότερο από ό,τι επιτρέπεται».

Ο δικηγόρος φοβάται ότι σε ένα μελλοντικό «σύστημα διαχείρισης» πληροφοριών η διάκριση μεταξύ κριτικής και παραπληροφόρησης θα είναι «πολύ δύσκολη».

Ο Boehme-Neßler τονίζει ότι υπάρχουν επίσης «πολύ λίγες άμεσες υποχρεώσεις» που αναλαμβάνει η Γερμανία με τον νόμο για την έγκριση του ΔΥΚ. Αν και υπάρχουν «ισχυρές αυξήσεις στην εξουσία» με τον Γενικό Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), μπορεί να κάνει μόνο «συστάσεις» και «να μην κυβερνά» στα μεμονωμένα κράτη από καθαρά νομική άποψη.

Παράλληλα, ο δικηγόρος επέκρινε μια άποψη που περιορίζεται στη νομική διατύπωση ως «αφελής». Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η «μη δεσμευτική σύσταση» του Γενικού Διευθυντή θα είχε πολιτικές και ψυχολογικές επιπτώσεις «σε περίπτωση πανδημίας», γεγονός που θα οδηγούσε εκ των πραγμάτων στην «εφαρμογή αυτών των συστάσεων». Θεωρεί ότι είναι “απατηλό” να υποθέτουμε ότι τα εθνικά κοινοβούλια θα εξακολουθούσαν να είναι σε θέση να ασκούν επιρροή. «Δεν θα μπορέσουν να το κάνουν αυτό», είπε.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Boehme-Neßler, η μεταρρύθμιση του ΔΥΚ ταιριάζει με μια «τεχνοκρατική τάση στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης» στο σύνολό του. Η τεχνοκρατική προσέγγιση δεν είναι ούτε επιστημονική ούτε δημοκρατική, αλλά «αυταρχική». Ένα «κέντρο» – ο Π.Ο.Υ. ή ο Γενικός Διευθυντής του – εκδίδει οδηγίες και ορισμούς. «Και τότε το μηχάνημα αρχίζει να λειτουργεί. Τότε δεν υπάρχει πλέον χώρος για νέες σκέψεις, για αντίθετες απόψεις», προειδοποιεί η Boehme-Neßler. Επιπλέον, η προσέγγιση δεν είναι «αποτελεσματική, επειδή δεν μπορείτε να συνταγογραφήσετε το ίδιο πράγμα για κάθε κράτος. Κάθε κράτος είναι απίστευτα διαφορετικό».

Ο δικηγόρος και επίκουρος καθηγητής Amrei Müller αναγνωρίζει επίσης μια «τεχνοκρατικοποίηση». Κατόπιν αιτήματος, ωστόσο, τοποθετεί την ανάπτυξη στο ακόμη ευρύτερο πλαίσιο της «ασφάλειας», η οποία μπορεί να μεταφραστεί με τον όρο «στρατιωτικοποίηση». Αυτό έχει τις ρίζες του στον βιολογικό πόλεμο.

Ο Müller επισημαίνει ότι το διεθνές νομικό πλαίσιο και η προσέγγιση του Π.Ο.Υ. κυριαρχείται από το «Παγκόσμιο Δόγμα της Ασφάλειας της Υγείας». Αυτό ίσχυε ήδη πριν από την τροποποίηση του IGV το 2024. Επομένως, η «τεχνοκρατική τάση» δεν είναι «σε καμμία περίπτωση» νέα. Ήδη από τη δεκαετία του 1990, η έννοια της «έκτακτης ανάγκης για την υγεία» καθιερώθηκε στο διεθνές δίκαιο με βάση το δίκαιο των ΗΠΑ. Ο δικηγόρος υπενθυμίζει ότι ο ΔΥΚ είχε ήδη «αναθεωρηθεί διεξοδικά» μεταξύ 1995 και 2005.

Η δικηγόρος Beate Sibylle Pfeil αναφέρεται επίσης στο ευρύτερο πλαίσιο. Στη δήλωσή της σχετικά με το σχέδιο του νόμου περί έγκρισης του ΔΥΚ, αναλύει διάφορα θεμελιώδη «διαρθρωτικά προβλήματα» του Π.Ο.Υ.. Μεταξύ άλλων, μετράει την «έλλειψη διαφάνειας» της οργάνωσης.

Στην «πολιτική αποκάλυψης», ο Π.Ο.Υ. αναφέρεται στη λογοδοσία του, αλλά στα κρίσιμα σημεία, όπως η αποκάλυψη συγκρούσεων συμφερόντων ή συμβάσεων δωρητών, σημαντικές πληροφορίες συνήθως παραμένουν κρυφές. Η «επικρατούσα έλλειψη διαφάνειας» επιδεινώνει τις «ήδη υπάρχουσες δυνατότητες εξωτερικής επιρροής και εξωτερικού ελέγχου» και οδηγεί συνολικά σε «έλλειψη δημόσιου ελέγχου». Ο Π.Ο.Υ. αρνήθηκε επίσης να παράσχει κατόπιν αιτήματός μας οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την πρακτική εφαρμογή του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού.

Συγκεκριμένα, ζητήσαμε να μάθουμε εάν και σε ποιο βαθμό οι χώρες μέλη πρέπει να συμμετάσχουν στη δημιουργία του παγκόσμιου «Παγκόσμιου Σώματος Έκτακτης Ανάγκης για την Υγεία» κατά τη διάρκεια της μεταρρύθμισης του ΔΥΚ. Η σχεδιαζόμενη δομή, η εφαρμογή της οποίας βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, προβλέπει παγκόσμια τυποποίηση και «συμβατότητα» των εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Οι διευθυντές θα πρέπει να οργανώνονται και να συντονίζονται συνεχώς σε διακρατικά δίκτυα.

Σημαντικός κόμβος είναι ο Π.Ο.Υ. με μια «μικρή ομάδα εμπειρογνωμόνων». Αυτή η ιδέα είναι εμπνευσμένη από τον Μπιλλ Γκέητς, μεταξύ άλλων. Προβλέπει επίσης ρητά τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ), για παράδειγμα για «βελτιστοποιημένη επιτήρηση», «διαχείριση προσωπικού» ή για «προγνωστική ανάλυση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας».

Ο Π.Ο.Υ. αφήνει επίσης αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τη συγκεκριμένη εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης.

Το Ινστιτούτο Robert Koch (RKI) επίσης δεν θέλει να σχολιάσει την πρακτική εφαρμογή του ΔΥΚ και της «Διοίκησης Έκτακτης Ανάγκης για την Παγκόσμια Υγεία». Κατόπιν αιτήματός μας, το ινστιτούτο ζήτησε αρχικά περισσότερο χρόνο, αλλά στη συνέχεια παρέπεμψε στο γραφείο Τύπου του Π.Ο.Υ.. Στη Γερμανία, η αναπληρώτρια αντιπρόεδρος του RKI, Johanna Hanefeld, είναι υπεύθυνη για τη «διοίκηση έκτακτης ανάγκης».

Ένα έγγραφο του Π.Ο.Υ. δείχνει επίσης ότι ο Π.Ο.Υ. συνεργάζεται επί του παρόντος με «χώρες ανιχνευτές» για να «εντοπίσει κενά για περαιτέρω επενδύσεις». Το RKI δεν θέλει να πει εάν η Γερμανία είναι επίσης μια από τις «πρωτοπόρες χώρες». Το Ινστιτούτο αρνείται επίσης να παράσχει πληροφορίες σχετικά με άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα και ιδρύματα που ενδέχεται να είναι υπεύθυνα, μεταξύ άλλων όσον αφορά την εφαρμογή του ΔΥΚ. Μετά από αρκετές έρευνες, το ινστιτούτο λέει τελικά: «Το θέμα για το οποίο έχετε ερωτήσεις είναι ακόμα υπό συζήτηση».