info@ethnikoiphylakes.org
Πρὶν πολλὰ χρόνια ὁ παπα-Φώτης βάπτισε κάποιον Ίρακινό, μουσουλμάνο στὸ ναό του στὸν Ἅγιο Λουκά στὰ Πάμφιλα.
![]()
Μοῦ ζήτησε νὰ γίνω ἡ ἀνάδοχός του.
Ἡ βάπτιση ἔγινε στο προαύλιο τοῦ ναοῦ, γιατὶ ὁ ναὸς τότε κτιζόταν.
Ἦταν τότε θυμᾶμαι μήνας Ὀκτώβριος.
Ὁ καιρὸς ἦταν κατάμαυρος καὶ συννεφιασμένος ἕτοιμος γιὰ βροχή.
Τοῦ λέμε:
«Παπα-Φώτη δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τὸν βαπτίσουμε γιατὶ θὰ βρέξει».

«Νὰ σκάστει ούλοι σας καὶ ἡ βάπτιση θὰ γίν’.».
Ποῦ θὰ βαπτιζόταν ὅμως ὁ Ἰρακινὸς ποὺ ἦταν μεγάλος καὶ ἡ κολυμβήθρα δὲν θὰ τὸν χωρούσε;
Σε λίγο μπροστὰ στὴν ἀπορία τους μεταφέρει ὁ παπα-Φώτης ἕνα βαρέλι μέσα στὸ ὁποῖο οἱ ἐργάτες ἔσβηναν τὸν ἀσβέστη.

Ἀφοῦ τὸ καθάρισαν ἀμέσως προετοίμασαν ζεστό νερό σε ἕνα καζάνι, ἀφοῦ πρῶτα ἄναψαν φωτιά.
Μόλις τελείωσε ἡ προετοιμασία τοῦ νεροῦ, ὦ τοῦ θαύματος! σχίζονται τὰ σύννεφα καὶ βγαίνει ἕνας λαμπερός καὶ ζεστὸς ἥλιος.
Ὅλοι μας ἐνῶ ἔκανε κρύο καὶ φορούσαμε πολλὰ ροῦχα, τὰ πετάξαμε ὅλα ἐξαιτίας τῆς ζέστης.

Κατὰ τὴν βάπτιση ὁ Ἰρακινὸς ἔλαβε δύο ὀνόματα κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ παπα-Φώτη, Δημήτριος καὶ Λογγίνος, ἐπειδὴ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἑόρταζε ἡ ἐκκλησία τὴ μνήμη του (16 Ὀκτωβρίου).
Ὁ παπα-Φώτης ἔδωσε ἐντολὴ καὶ γέμισαν μέχρι ἐπάνω τὸ βαρέλι νερό. Ἔπειτα ἔκανε μία βάπτιση ἀνεπανάληπτη.
Ὅταν τέλειωσε τοῦ εἶπα: «Παπα-Φώτη τί βάπτιση ἦταν αὐτή;».
Κι ὁ παπα-Φώτης μὲ φυσικότητα καὶ πολλὴ χαρὰ ἀπήντησε:
«Ὅταν βαπτίζω ἀκολουθῶ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ λέγω ὅλα τὰ λόγια.
Τίποτα δὲν πηδῶ. Ὅλα τὰ λέγω».
Ἀφοῦ τελείωσε ἡ βάπτιση ξανασυννέφιασε ὁ οὐρανὸς καὶ ἔβρεχε ὅλη τὴ νύχτα μέχρι τὸ πρωΐ !!!
2 Comments
Είναι πολύ ευλογημένη η ελληνική γη γιατί την έχουν διαβεί τόσοι Άγιοι, ποτίζοντάς την κάποιοι με το αίμα αλλά όλοι με τον ιδρώτα των κόπων και των αγώνων τους.
Είναι και κάποιες μορφές, όπως αυτή του παπα-Φωτη που μοιάζουν έτσι αρχαϊκοί και σκληραγωγημένοι να έχουν βγει από κάποια σκηνή της Παλαιάς Διαθήκης. Είθε να μας χαρίσει ο όσιος την αδιάσειστη σιγουριά της πίστης του και το άφημα στον Θεό, χωρίς αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις
Από αυτό τό Θαύμα γίνεται φανερό η παρρησία του στον Θρόνο ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ μας, απ’ όταν ζούσε ακόμη!