«Κάθε ημέρα, όσο ζής, θά μου κάνης τό κομποσχοινάκι, γιατί κάθε ημέρα λαβαίνω το δώρο σου»!
Διηγείται η Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου της Πορταριάς
Θυμάστε, σας είπα κάποτε γιά ένα άτομο, πού ήρθε και μου είπε ότι δέν πιστεύει πώς υπάρχει αιώνιος ζωή;

Ξαφνικά μιά μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος.
Από τον πόνο πού αισθάνθηκε, ήρθε μιά μέρα, με βρήκε, μιλήσαμε και του είπα να του κάνη κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντατριάρι κι ας μή πιστεύη.
Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνη το κομποσχοίνι. Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του καί του λέει:
«Γιατί σταμάτησες να μου κάνης κομποσχοίνι; Κάθε μέρα, όσο ζής, θα μου κάνης το κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαβαίνω το δώρο σου».
Ας χάσουμε και λίγο ύπνο.
Είναι τέτοιες οι καταστάσεις τώρα, πού πρέπει να χάνουμε λίγο ύπνο, να εγκρατευώμαστε στο φαγητό μας καί σ’ όλα μας.
Πρέπει να κάνουμε μιά θυσία γιά την αγάπη του Χριστού μας, γιατί οι καιροί έφτασαν, οι μέρες μας έφτασαν.
Όλη η φύσις μιλά, κλαίει και οδύρεται, γιατί η αμαρτία είναι μεγάλη κι όπου είναι μεγάλη η αμαρτία, εκεί έρχεται και η οργή του Θεού.
https://proskynitis.blogspot.com/2025/06/blog-post_45.html