Η πρώτη εικόνα σ υ χ ν ά εξαπατά….

Ένας ιερέας πήγε στο ‘σούπερ μάρκετς’.

Καθώς τακτοποιούσε τα ψώνια στο ταμείο, άκουσε ένα ρουθούνισμα πίσω του που ήταν κάτι σαν:

«Ω, κοιτάξτε πόσα έχει μαζέψει ο ιερέας για τον εαυτό του…

Διδάσκει στους ανθρώπους για τη φτώχεια, αλλά έχει μαζέψει αρκετά για να φάει μόνος του! Τι κοιλιά έχει…»

Ήταν η φωνή μιας 50χρονης γυναίκας που δεν ήταν ικανοποιημένη με αυτό και αποφάσισε να περάσει στην επίθεση:

– Λοιπόν, έχεις εφοδιαστεί; – ρώτησε σαρκαστικά η γυναίκα.

– Λοιπόν, έχω, – απάντησε ο ιερέας.

– Πιθανώς για ένα μήνα νωρίτερα;

– Όχι, αγαπητή μου γυναίκα, νομίζω ότι θα τα καταφέρω σε μερικές μέρες.

– Ναι, μπορώ να καταλάβω από την κοιλιά σου ότι σίγουρα θα τα καταφέρεις! –

Σωστά παρατήρησες, η κοιλιά μου είναι ο κατήγορός μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι το φαγητό.

– Και εσύ έβαλες ακόμη και τυρί και ζαμπόν στο καρότσι σου, λίγο πιο γρήγορα!

– Λοιπόν, αυτό είναι αμαρτία.

– Σωστά λένε για σένα… Και οδηγείς Mercedes!

– Αυτό είναι πρόβλημα… Έχω ήδη μια Mercedes, αλλά θέλω κάτι πιο σοβαρό. Ονειρεύομαι μια Cadillac, αλλά όλα πάνε με το φαγητό, πρέπει να ταΐσω την κοιλιά μου…

– Ακριβώς! Ωραία, τουλάχιστον το παραδέχεσαι! Ονειρεύεται το “KoniAk”! Δεν μπορείς να ζήσεις καθόλου χωρίς ποτό;

– Λοιπόν, πώς μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό; Θα βγάλω τώρα το ράσο μου και θα τρέξω στο περίπτερο για μπύρα για να μην δει κανείς.

– Ναι… Ούτε ντροπή, ούτε συνείδηση! Σίγουρα τα λένε όλα για σένα!

– Ακριβώς, αλλά όχι ακριβώς. Αν ήξεραν καλύτερα, θα έλεγαν ακόμα χειρότερα.

– Χα! Και τέλος πάντων, μετά από αυτό, γιατί να κατονομάσω τις αμαρτίες μου μπροστά σε ανθρώπους σαν εσένα;

– Όχι, δεν πρέπει, μην ανησυχείς, – απάντησε ήρεμα ο ιερέας, βάζοντας τα ψώνια σε σακούλες.

Και τότε η γυναίκα σώπασε. Αν και το πρόσωπό της δεν άλλαξε, ήταν σαφές ότι είχε πει τη γνώμη της και είχε νιώσει κάποια ικανοποίηση. Ξαφνικά, μια αίσθηση ηρεμίας την κατέκλυσε. Και τότε ο ιερέας πέρασε στην επίθεση.

– Πώς είσαι, μητέρα; Νιώθεις καλύτερα τώρα;

Αλλά η γυναίκα δεν απάντησε. Ένιωθε κάπως καλύτερα, αλλά φοβόταν να το παραδεχτεί φωναχτά. Όπως διηγήθηκε αργότερα, εκείνη τη στιγμή, προς έκπληξή της, ανακάλυψε κάτι άγνωστο μέχρι τότε: αποδεικνύεται ότι ακόμη και ένας ιερέας που τρώει υπερβολικά και οδηγεί μια Mercedes μπορεί να προσφέρει παρηγοριά!

Αλλά η ανακούφιση ήταν βραχύβια. Όταν η γλυκιά γυναίκα έφυγε από το κατάστημα, εξεπλάγη βλέποντας τον ιερέα να περπατάει προς τη Mercedes του VAZ 2104 με άδεια χέρια.

Στην αρχή, δεν κατάλαβε την αναταραχή, αφού ο ιερέας έφευγε από το σούπερ μάρκετ με τέσσερις σακούλες. Αλλά όταν κοίταξε πίσω, είδε τέσσερις άστεγους άντρες να εξετάζουν χαρούμενα το περιεχόμενο των σακουλών που κρατούσαν…

Εδώ, η «παρηγοριά» της αναζήτησης της αλήθειας από την 50χρονη καταπατήθηκε από ένα ακατανόητο και σχεδόν ξεχασμένο συναίσθημα που ξεπήδησε από κάπου στα υπόγεια της ψυχής της.

Η γυναίκα πάγωσε, κοιτάζοντας τα χαρούμενα πρόσωπα των άστεγων. Μέσα της, συγκρούονταν αντικρουόμενα συναισθήματα ενοχής, παρεξήγησης, χαράς και αυτομεμψίας, τα οποία, όλα μαζί, έγιναν ο προάγγελος της μετάνοιας του αναζητητή της αλήθειας.

Και εκείνη τη στιγμή, η γυναίκα έκανε μια άλλη ανακάλυψη για τον εαυτό της: η αληθινή παρηγοριά, σε αντίθεση με την ικανοποίηση από την επίπληξη των άλλων, γεννά δάκρυα μετάνοιας και αγγίζει την καρδιά.

…Έχουν ήδη περάσει 7 χρόνια.

Και τώρα ο εφημέριος της ενορίας, πατήρ Βίκτωρ, και η επίτροπος, Βαλεντίνα Τιμοφέεβνα, θυμούνται με χαμόγελο την ιστορία της γνωριμίας τους στο σούπερ μάρκετ.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ!