info@ethnikoiphylakes.org
18
Οκτ
1
ΕΥΓΕ! Ο Τραμπ δείχνει πώς διώχνεις τους επισκέπτες που δεν έχουν σεβασμό
Έξι δημοσιογράφοι χάνουν τη βίζα τους μετά από χαιρέκακα σχόλια για τη δολοφονία του Kirk
Αν υπάρχει μια φράση που δεν θα ακούγατε ποτέ στα γερμανικά talk show, είναι αυτή: «Οι ξένοι που εκμεταλλεύονται τη φιλοξενία μας και ταυτόχρονα γιορτάζουν τη δολοφονία των πολιτών μας θα απελαθούν». Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ενεργεί σύμφωνα με αυτήν την αρχή σήμερα: Όποιος κοροϊδεύει τη χώρα ως επισκέπτης πρέπει να φύγει. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν σκάνδαλο στη χώρα μας εδώ και πολύ καιρό. Η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο δυσφημείται τακτικά ως «αυταρχική» ή «δεξιά» σε αυτή τη χώρα. Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα δείτε ότι αυτή η κυβέρνηση κάνει κάτι που έχει γίνει ντεμοντέ στη χώρα μας. Δείχνει ραχοκοκαλιά.
Ο λόγος: Ένας Γερμανός δημοσιογράφος και άλλοι πέντε δημοσιογράφοι από άλλες χώρες χάνουν τη βίζα τους για τις ΗΠΑ επειδή είχαν κάνει υποτιμητικά σχόλια μετά τη δολοφονία του συντηρητικού ακτιβιστή Charlie Kirk. Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ λαμβάνει μέτρα – επικαλούμενο τους ισχύοντες νόμους για τη μετανάστευση. Ο λόγος: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι υποχρεωμένες να παρέχουν φιλοξενία σε ξένους που εύχονται να πεθάνουν οι Αμερικανοί».
Καμμία συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης, κανένας γύρος WDR για την υπεράσπιση της «σάτιρας», καμμία αποστασιοποίηση από τα μικρά επίσημα κανάλια – αλλά μια σαφής συνέπεια.
Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που πολλοί άνθρωποι στη Γερμανία δεν καταλαβαίνουν πλέον: Η ελευθερία της έκφρασης δεν σημαίνει ότι μπορείς να κοροϊδεύεις μια χώρα ως φιλοξενούμενος και να είσαι και ευπρόσδεκτος. Ο σεβασμός δεν είναι περιορισμός της ελευθερίας – είναι το θεμέλιό της. Όποιος πληγώνει σκόπιμα τον σεβασμό δεν μπορεί να περιμένει να τον υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες. Τουλάχιστον όχι σε μια χώρα με αυτοσεβασμό.
Στη Γερμανία, οι ίδιοι δημοσιογράφοι πιθανότατα γιορτάζονται από πολλούς – ως θαρραλέοι επικριτές της δεξιάς, ως υπερασπιστές της ελευθερίας του λόγου. Ίσως σύντομα θα τους επιτραπεί να παραπονεθούν στο WDR για την ανάκληση της βίζας τους, ίσως σύντομα να υπάρξει μια εκστρατεία αλληλεγγύης από το «Correctiv» ή ακόμα και μια πρόσκληση στο «Κέντρο Πολιτικής Ομορφιάς». Το όνομα του Γερμανού θύματος: Mario Sixtus – μια από τις πιο δυνατές αριστερές φωνές του Kulturkampf, κοινωνικοποιημένη σύμφωνα με το δημόσιο δίκαιο, με αντίστοιχο δίκτυο. Ο Sixtus είχε μιλήσει για τη δολοφονία του Kirk με τρόπο που θα θεωρούνταν τουλάχιστον ηθικά απρεπής σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα – αλλά εδώ και καιρό αποτελεί μέρος της προπαγάνδας στη χώρα μας. Ο Sixtus γραψε σε ένα tweet: «Όταν πεθαίνουν φασίστες, οι δημοκράτες δεν παραπονιούνται».
Περιφρόνηση για την ανθρωπότητα, όπως είχε από καιρό διαφανεί στην περίπτωσή του – και σε πολλές άλλες. Με την ενδυμασία του προβάτου της υποτιθέμενης ηθικής ανωτερότητας.
Ο κάπως….ιδιαίτερος Mario Sixtus
Ιδιαίτερα περίεργο: Από όλους τους ανθρώπους, κάποιος που δυσφημεί τακτικά τις ΗΠΑ ως αυταρχικές και επικίνδυνες, είχε στην κατοχή του βίζα των ΗΠΑ – τουλάχιστον σύμφωνα με την επίσημη και μέχρι στιγμής αδιάψευστη ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ως Γερμανός μπορείτε να εισέλθετε στη χώρα για τουριστικούς σκοπούς χωρίς βίζα.
Γιατί λοιπόν βίζα; Ίσως για μια δημοσιογραφική αποστολή; Ή απλώς να εξεγερθούν εναντίον των ΗΠΑ – ως δημοσίως δικτυωμένου διαμορφωτή της κοινής γνώμης – ανά πάσα στιγμή και χωρίς τις προθεσμίες που ισχύουν για τους κοινούς θνητούς από τη Χαβάη ή τη Φλόριντα.
Το ερώτημα γιατί ένας δηλωμένος περιφρονητής των ΗΠΑ θέλει να εισέλθει στη χώρα παραμένει ανοιχτό. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι γνωστό ότι ο Sixtus έχει εργαστεί ποτέ ως ανταποκριτής στις ΗΠΑ.
Για να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Δεν πρόκειται για αφαίρεση του δικαιώματος κάποιου στην κριτική. Αντίθετα – όποιος επικρίνει τον Τραμπ σκληρά αλλά αντικειμενικά αξίζει προστασία από οποιοδήποτε δημοκρατικό νομικό σύστημα. Και εγώ, επίσης, θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να αντιταχθώ στις προσπάθειες να πετάξουν δημοσιογράφους έξω από μια χώρα για κριτική, ακόμη και σκληρή, ακόμη και πολεμική. Αλλά αυτό δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που συνέβη εδώ. Όποιος σχετικοποιεί ή επευφημεί τη δολοφονία ενός ατόμου ξεπερνά τα όρια – και δεν δείχνει «στάση», αλλά αποκτήνωση.
Η υπόθεση Charlie Kirk έγινε λυδία λίθος στις ΗΠΑ: Πώς αντιμετωπίζετε τους ξένους που ευτελίζουν ή ακόμα και επευφημούν τη δολοφονία ενός πολιτικού αντιπάλου; Οι ΗΠΑ έχουν δώσει μια σαφή απάντηση – και μπορείτε να σταθείτε στο πλευρό του Τραμπ αν θέλετε ή όχι: Σε αυτό το σημείο, ο πρόεδρος Τραμπ και το περιβάλλον του έχουν δείξει πυγμή. Προστατεύουν τη χώρα τους, τους πολίτες τους, την αξιοπρέπειά τους.
Και εμείς εδώ; Προτιμούμε να συζητούμε την υποτιθέμενη τοξική γλώσσα των συντηρητικών και να κάνουμε λόγο για πάρα πολύ «νόμο και τάξη». Σχετικά με την «βιωμένη αλήθεια». Την ίδια ώρα, η πραγματική ασέβεια προς τη χώρα μας έχει γίνει εδώ και καιρό καθημερινό φαινόμενο.
Ένας Γερμανός δικαστής (με παντελόνια) το αναγνώρισε αυτό νωρίς. Ο Stephan Zantke, ποινικός δικαστής στο Zwickau, έκανε σε έναν Λίβυο κατηγορούμενο μια απλή ερώτηση: «Αν η Γερμανία είναι τόσο χάλια – γιατί είστε εδώ;». Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η αλήθεια λειτούργησε όχι εναντίον του κατηγορουμένου – αλλά εναντίον του δικαστή. Ο Zantke βίωσε αυτό που συμβαίνει στη Γερμανία όταν λες το προφανές: μια καταιγίδα. Γιατί αυτό που ήταν πολύ προφανές δεν επιτρεπόταν να λέγεται.
Στο βιβλίο του με τον προαναφερθέντα τίτλο – «Αν η Γερμανία είναι τόσο σκατά – γιατί είστε εδώ;» – ο Zantke περιγράφει τι τον έφερε σε αυτό το ερώτημα: χρόνια ασέβειας, εχθρότητας, αδυναμίας μπροστά σε ένα δικαστικό σώμα που έχει αυτοευνουχιστεί. Και ένα κράτος που γλιτώνει τους δράστες και ντροπιάζει τους οικοδεσπότες.
Η περίπτωση ενός 13χρονου μαθητή στη Βαυαρία που ξυλοκοπήθηκε –επειδή το μεσημεριανό του δεν ήταν χαλάλ– δείχνει πόσο βαθιά είναι τώρα αυτή η ανισορροπία. Οι βασανιστές του 13χρονου μαθητή με μεταναστευτικό υπόβαθρο προσέβαλαν το αγόρι ως «ηλίθιο Γερμανό». Η διάγνωση: το παιδί με διάσειση. Η αντίδραση; Αποσιώπηση. Απόκρυψη. Και μια τοπική εφημερίδα που απλώς αποσιωπά το εθνικό υπόβαθρο του εγκλήματος, το κίνητρο και την προσβολή.
Είναι πάντα το ίδιο μοτίβο: όταν η βία προέρχεται από τη λάθος πλευρά, αποπολιτικοποιείται, αποποινικοποιείται, η χώρα προέλευσης αποκρύπτεται. Όπου ακολουθούν συνέπειες στις ΗΠΑ, έχουμε ξέπλυμα γλώσσας και ερμηνευτική κυριαρχία.
Η περίπτωση του Neuffen στη Βάδη-Βυρτεμβέργη δείχνει πόσο ανήμπορο το γερμανικό κράτος αντιμετωπίζει τα πραγματικά ταμπού. Εκεί, ένας ψυχολογικά εμφανής πρόσφυγας κάνει …”αταξίες” εδώ και μήνες, γυμνός, επιθετικός και απρόβλεπτος. Επιτίθεται σε παιδιά και περαστικούς, απειλεί επιχειρηματίες, πηδά πάνω σε αυτοκίνητα – και όμως αφήνεται ελεύθερος ξανά και ξανά. Η διάγνωση: γνωστή. Η αντίδραση: καμμία. Η «Bild» αναφέρει, αλλά οι αρχές το υποβαθμίζουν. Ο δήμαρχος σιωπά. Ο δράστης κατάγεται από το Τόγκο. Αλλά και αυτό δεν επιτρέπεται να γνωρίζουμε σύμφωνα με τη βούληση της αστυνομίας – και φυσικά να μην το λέμε. (ΕΠΙΔΕΙΞΙΟΜΑΝΕΣ ΛΑΘΡΑΙΟ ΔΕ ΛΕΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ – ΘΥΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΡΜΙ;;; ΚΙ ΟΜΩΣ, ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ!!! : Εθνικοί Φύλακες)
Το Neuffen δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Στο Saarbrücken, ένας μετανάστης πλενόταν γυμνός στη μέση του δρόμου, ενώ στο Buxtehude το δημαρχείο έκλεισε –από φόβο για έναν μόνο πρόσφυγα.
Στις ΗΠΑ, μια τέτοια συμπεριφορά θα ήταν αδιανόητη. Όχι από βαρβαρότητα – αλλά από αυτοσεβασμό. Εκεί, όποιος παραβιάζει τους κανόνες ή δείχνει έλλειψη σεβασμού πρέπει να περιμένει συνέπειες. Εδώ σε εμάς; Ακόμη και ένας γυμνός παρανοϊκός δικαιολογείται – με παραγράφους, πάθος και αναφορά στην υποτιθέμενη αδυναμία. Δεν πρόκειται πλέον για συγκλονισμό, αλλά για άρνηση αναγνώρισης της πραγματικότητας.
ΜΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΠΟΝΑΕΙ
Ο Τραμπ απένειμε στη χήρα του Charlie Kirk το Μετάλλιο της Ελευθερίας – μια συμβολική χειρονομία, αλλά με ένα σαφές μήνυμα: Στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς που υπερασπίζονται τη χώρα μας. Και δεν ανεχόμαστε καμμία περιφρόνηση από έξω. Ούτε καν στα λόγια.
Στη Γερμανία, μια τέτοια χειρονομία θα απορριπτόταν ως «αξιολύπητη», «αντιδραστική» ή «αμερικανική υπερβολική». Και όποιος τολμούσε να την εγκρίνει θα έπρεπε να φοβάται για τη βίζα του.
Έχουμε γίνει μια χώρα όπου ντρέπεσαι για τον εαυτό σου όταν ορθώνεις ανάστημα. Από αυτή την άποψη θεωρείται καταστολή. Και η ευπρέπεια ως «ακροδεξιά». Ίσως αυτό ακριβώς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Όχι η μετανάστευση. Όχι η γλώσσα. Αλλά η απώλεια κάθε αυτοσεβασμού.
Οι ΗΠΑ έδωσαν το παράδειγμα σε αυτή την περίπτωση. Μπορεί να φαίνεται πολύ σκληρό σε κάποιους. Αλλά έχει αποτέλεσμα. Και μας θυμίζει μια απλή αλήθεια: Όταν είσαι καλεσμένος, θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και σαν επισκέπτης.
Αυτό που θεωρείται πλέον πρόκληση στη χώρα μας είναι αυτονόητο σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Απλά όχι στη Γερμανία. Εδώ προτιμούμε να γιορτάζουμε την ασέβεια – και μετά να αναρωτιόμαστε για την αυξανόμενη ενόχληση.
Categorised in: Διεθνῆ
1 Comment
Καλή μας Μαριγώ, αφού σέ ΣΥΓΧΑΡΟΥΜΕ θερμότατα (καί) γιά τήν ανάρτηση αυτή, θά συμπληρώσουμε αμέσως, ότι η ΑΥΤΟΛΟΒΟΤΟΜΗ της Δύσεως καί της Ευρώπης ειδικώτερα, δέν έχει φρένο, ούτε μέτρο!
Δέν αφορά μόνο – τήν όντως αγνώριστη – Γερμανία, που ολοένα βυθίζεται καί περισσότερο μέσα στήν λαθρομεταναστευτική μέγγενη, σέ κάθε επίπεδο καί ιεραρχία της, αλλά όλη τήν Ήπειρο!
Ο Αμερικανός Πρόεδρος μπορεί νά είναι “ιδιαιτέρως ασυνήθιστος”, “εκρηκτικός”, “αυστηρός”, αλλά γιά τήν Πατρίδα του, ίσταται ψηλά στά μάτια των πολιτών του!
Πού τόν επέλεξαν πανηγυρικά!
Οι απελάσεις “μοιάζουν παλιομοδίτικες”, αλλά είναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΑΤΕΣ καί επιβεβλημένες όταν ένας ξένος φιλοξενούμενος ΚΑΤΑΧΡΑΤΑΙ μέ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟ τρόπο αυτήν τήν φιλοξενία επιχαίρονται κι από πάνω γιά τήν δολοφονία ενός νέου ανθρώπου!
Εμείς εδώ όμως, τί δ ι δ ά γ μ α τ α ως λαός τάχα εισπράττουμε από τήν γερμανική κατρακύλα;
Όταν μάλιστα δέν τά γράφουν περίπου πουθενά όλα αυτά ;