Ο Ernst “Putzi” Hanfstaengl (1887–1975) ήταν απόφοιτος του Χάρβαρντ και φίλος του Theodore Roosevelt και από το 1923 έως το 1937 ένας από τους στενότερους έμπιστους του Αδόλφου Χίτλερ. (πρβλ. convertactionmagazine.com)

Αν και απεχθανόταν τον διωγμό των Εβραίων από τον Χίτλερ, ο Hanfstaengl έγραψε τις ομιλίες του Χίτλερ και τον βοήθησε να γυαλίσει την εικόνα του. Ταυτόχρονα, φρόντισε να απεικονιστεί θετικά ο Χίτλερ στον Τύπο.

Σύμφωνα με τους Jim Macgregor και John O’Dowd, τους συγγραφείς του «Δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και ο Χίτλερ: Ποιος ήταν υπεύθυνος; Anglo-American Money, Foreign Agents and Geopolitics» (Trine Day, 2025), ενώ διηύθυνε την γκαλερί τέχνης της οικογένειάς του στη Νέα Υόρκη.

Αρχείο ADN-ZBΟ Δρ. Ernst Hanfstaengl, επικεφαλής εξωτερικού Τύπου της NSDAP5748-34 [1934; Υπηρεσία εικόνων Scherl]

Λοχαγός Truman Smith [Πηγή: alchetron.com]

Ο Hanfstaengl είχε έρθει σε επαφή με τον Χίτλερ από τον λοχαγό Truman Smith, αξιωματικό της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ, ο οποίος περιέγραψε τον Χίτλερ ως έναν «αξιόλογο τύπο» που «θα έπρεπε να παίξει μεγάλο ρόλο».

[Πηγή: amazon.co.uk]

Ένας «μεγάλος ρόλος» σε ένα σχέδιο να φέρει στην εξουσία έναν αντιδραστικό Γερμανό ηγέτη που υποτίθεται ότι θα διεξήγαγε έναν ακόμη πόλεμο κατά της Ρωσσίας. Ο απώτερος στόχος ήταν η καταστροφή δύο χωρών που θα αμφισβητούσαν την αγγλοαμερικανική κυριαρχία.

Ο Χίτλερ μπορεί να επιλέχθηκε επειδή μια έκθεση πληροφοριών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ έδειξε ότι είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο αφού δηλητηριάστηκε με αέριο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου είχε υπνωτιστεί από τον Δρ Edmund Forster. Ήταν προγραμματισμένος να πιστεύει ότι θα είχε «στρατεύματα που μια μέρα θα εισέβαλαν στη Ρωσσία και θα έδιωχναν τους κομμουνιστές». (Πρβλ. maebrussell.com)

Η πολιτική επιστήμονας Mae Brussell έγραψε:

Τον υπνώτισαν για να πιστεύει πάντα ότι έπρεπε να είναι μεγάλος ηγέτης, όπως η Ιωάννα της Λωραίνης.

Robert Lansing [Πηγή: 2001-2009.state.gov]

Ο Δρ Edmund Forster, ο οποίος φέρεται να υπνώτισε τον Χίτλερ και τον έπεισε ότι θα ήταν ένας μεγάλος ηγέτης που θα εισέβαλε στη Ρωσσία και θα εξάλειφε τους κομμουνιστές. [Πηγή: dailymail.co.uk].

Ένα περιβάλλον κατασκόπων

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο υπουργός Εξωτερικών Robert Lansing – θείος του διευθυντή της CIA Allen Dulles και ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες της επέμβασης των ΗΠΑ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο – είχε ιδρύσει μια υπηρεσία πληροφοριών του Στέητ Ντηπάρτμεντ.

Αυτό ήταν στενά συνυφασμένο με τις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών και λειτούργησε ως πρόδρομος τόσο του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) όσο και της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA).

Οι Macgregor και O’Dowd δείχνουν τη στενή σχέση του Hanfstaengl με βασικά πρόσωπα που σχετίζονται με την υπηρεσία του Lansing και τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και εμπλέκονται σε επιχειρήσεις κατασκοπείας και ψευδούς σημαίας. Ο στόχος αυτών των επιχειρήσεων ήταν να απεικονίσουν τη Γερμανία ως τον επιτιθέμενο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτά τα βασικά στοιχεία περιελάμβαναν:

• Ο Leland Harrison, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και του Eton College, ο οποίος υπηρέτησε ως Δεύτερος Γραμματέας της Πρεσβείας των ΗΠΑ στο Λονδίνο από το 1910 έως το 1912
• Belle da Costa Greene, επιμελήτρια της Βιβλιοθήκης και Μουσείου Pierpont Morgan και πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών
• Ο Guy Gaunt, επικεφαλής της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών στη Νέα Υόρκη, και ο διάδοχός του William Wiseman
• Michael Crowley, Βρετανός προβοκάτορας που παρίστανε τον Ιρλανδό εθνικιστή
• Frank Harris, φίλος του Ουίνστον Τσώρτσιλ, συντάκτης του London News
• Ο Truman Smith, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Γέηλ και εγγονός ενός γερουσιαστή των ΗΠΑ από το Κοννέκτικατ, ο οποίος στάλθηκε από την αμερικανική πρεσβεία στη Γερμανία το 1922 για να δικάσει τον Χίτλερ

Guy Gaunt [Πηγή: en.wikipedia.org]

Belle da Costa Greene [Πηγή: en.wikipedia.org]

Leland Harrison [Πηγή: ebay.com]

Οι Macgregor και O’Dowd ανέφεραν:

Ο Hanfstaengl δεν ήταν απλώς ένας ξένος που έτυχε να συνδέεται παθητικά με όλα τα προαναφερθέντα άτομα που δραστηριοποιούνταν στον αδιαφανή κόσμο των αγγλοαμερικανικών μυστικών υπηρεσιών – αλλά ήταν ένας από αυτούς.

Μέντορας ενός φασίστα

Ο Hanfstaengl γνώρισε τον Χίτλερ από τον Truman Smith το 1922, αφού έδωσε μια εμπρηστική ομιλία σε μια μπυραρία του Μονάχου στην οποία καταφέρθηκε εναντίον των Εβραίων, των Κομμουνιστών και των Σοσιαλιστών. Όλοι αυτοί επρόκειτο αργότερα να σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μετά την πρώτη τους συνάντηση, ο Hanfstaengl άρχισε να προσκαλεί τον Χίτλερ στο σπίτι του στην πιο μοντέρνα γειτονιά του Μονάχου και να τον συστήνει σε εξέχοντες ανθρώπους σε όλη τη Γερμανία. Παρείχε επίσης οικονομικούς πόρους που βοήθησαν να μετατραπεί η εφημερίδα NSDAP από μια μέτρια εφημερίδα που εκδίδεται μία ή δύο φορές την εβδομάδα σε μια πλήρη καθημερινή εφημερίδα.

Επιπλέον, ο Hanfstaengl εκπαίδευσε τον Χίτλερ πώς να ρυθμίζει τις ομιλίες του και να χρησιμοποιεί τη φωνή του, πώς να χρησιμοποιεί τις κινήσεις των χεριών και πώς να μιλάει καθαρά, με αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικά μπροστά σε κοινό – δεξιότητες που ο Hanfstaengl είχε μάθει ως μέλος μιας λέσχης συζήτησης στο Χάρβαρντ.

Ο Hanfstaengl προέτρεψε επίσης να χρησιμοποιηθεί αμερικανική μουσική κολεγιακού τύπου σε πολιτικές συγκεντρώσεις για να εμπνεύσει το πλήθος. Βοήθησε τον Χίτλερ να γράψει τα απομνημονεύματά του από τη φυλακή «Mein Kampf» αφού είχε φυλακιστεί επειδή ηγήθηκε του αποτυχημένου πραξικοπήματος της μπυραρίας του Μονάχου.

Putzi Hanfstaengl και Αδόλφος Χίτλερ. [Πηγή: soirmag.lesoir.be]

Πριν γνωρίσει τον Hanfstaengl, ο Χίτλερ ήταν σε μεγάλο βαθμό άγνωστος έξω από το Μόναχο και ζούσε σε ένα ερειπωμένο διαμέρισμα. Ήταν ένας αποτυχημένος καλλιτέχνης, πικραμένος από τις εμπειρίες του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και κεφαλαιοποιώντας την οικονομική κατάρρευση της Γερμανίας, που προκλήθηκε από το βρετανικό εμπάργκο και τους σκληρούς τιμωρητικούς όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών.

Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης, η Γερμανία έπρεπε να παραχωρήσει στη Γαλλία τη βιομηχανική της καρδιά, να εγκαταλείψει το ένα τέταρτο των ανθρακωρυχείων της και το 15% της γεωργικής της γης, καθώς και όλες τις αποικίες, και να πληρώσει γελοία υψηλές πολεμικές αποζημιώσεις ύψους 8 δισεκατομμυρίων δολλαρίων.

[Πηγή: historyonthenet.com]

Ο Edgar Mowrer, ανταποκριτής της Chicago Daily News στο Βερολίνο, αναρωτήθηκε τι σχέση είχε ο ευγενικός Putzi, «που μιλούσε τέλεια αγγλικά με αμερικανική προφορά και ήταν ευλογημένος με μια καλλιεργημένη μητέρα της Νέας Αγγλίας», με έναν φασίστα όπως ο Χίτλερ. Μακάρι να ήξερε όλη την ιστορία.

Το Hanfstaengl και η πυρκαγιά στο Ράϊχσταγκ

Ο Hanfstaengl φαίνεται να ήταν πίσω από την πυρκαγιά του Ράϊχσταγκ, μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας που πραγματοποιήθηκε τη νύχτα της 27ης Φεβρουαρίου 1933, η οποία δικαιολογούσε την κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί και την αναστολή των δικαιωμάτων habeas corpus.

[Πηγή: britannica.com]

Οι Ναζί κατηγόρησαν την ολλανδική κομμουνιστική νεολαία Marinus van der Lubbe ότι έβαλε τη φωτιά, ενώ στην πραγματικότητα την είχε βάλει ο Herman Göring  και άλλοι Ναζί και ο van der Lubbe έγινε αποδιοπομπαίος τράγος.

Marinus van der Lubbe [Πηγή: volkskrant.nl]

Ο Hanfstaengl έπρεπε να δειπνήσει με τον Joseph Goebbels στο Βερολίνο εκείνο το βράδυ, αλλά δήλωσε ότι ήταν άρρωστος και είχε περάσει τη νύχτα στο κτίριο του Ράϊχσταγκ, την επίσημη κατοικία του Hermann Göring (αφού ήταν πρόεδρος του Ράιχσταγκ). Έτυχε να είναι ακριβώς δίπλα στο καμένο κτίριο του Ράϊχσταγκ. Από το παλάτι υπήρχε άμεση πρόσβαση σε μια σήραγγα μέσω της οποίας οι ναζί εμπρηστές εισήλθαν στο Ράϊχσταγκ. Ακόμη πιο ύποπτο είναι το γεγονός ότι, παρά την ασθένειά του, ο Hanfstaengl ήταν ο πρώτος που ενημέρωσε την London Daily Express και το Associated Press για την πυρκαγιά και κανόνισε να έρθει ο Χίτλερ και να τους πει ότι οι κομμουνιστές ήταν πίσω από αυτήν.

Ο Ναζί Kurt Ludecke είπε ότι κάποτε υπήρχε ένα έγγραφο υπογεγραμμένο από τον αρχηγό των SA Karl Ernst – ο οποίος έβαλε τη φωτιά και αργότερα δολοφονήθηκε από άλλους Ναζί – που ενέπλεκε τους Goering, Goebbels και Hanfstaengl στη συνωμοσία.

Herman Göring  [Πηγή: encyclopedia.1914-1918-online.net]

Joseph Goebbels [Quelle: listal.com]

Bill de Ropp και Frederick William Winterbotham

Σύμφωνα με τους Macgregor και O’Dowd, ο William de Ropp (1886–1973) ήταν ένας άλλος Βρετανός κατάσκοπος που διείσδυσε στον στενό κύκλο του Χίτλερ και έπαιξε σημαντικό συμβουλευτικό ρόλο. Ο De Ropp, ο οποίος μιλούσε άπταιστα γερμανικά και ήταν βετεράνος του Βρετανικού Σώματος Ιπτάμενης Αεροπορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιγράφηκε ως «ένας από τους πιο μυστικοπαθείς και σημαντικούς μυστικούς πράκτορες της εποχής του». (Πρβλ. engelsbergideas.com)

Ο William de Ropp (δεξιά) με τον F.W. Winterbotham, επικεφαλής του τμήματος αεροπορίας της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας (MI5) το 1936. [Πηγή: tapnewswire.com]

Οι Macgregor και O’Dowd ισχυρίζονται ότι ο de Ropp – όπως και ο Hanfstaengl – «είχε άμεσες διασυνδέσεις με το ισχυρό τμήμα του αγγλοαμερικανικού κατεστημένου που προώθησε ενεργά τον Χίτλερ και τους Ναζί για πόλεμο κατά της Ρωσσίας». Οι Macgregor και O’Dowd πρόσθεσαν:

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Putzi Hanfstaengl και ο Bill de Ropp δεν τοποθετήθηκαν απευθείας στο πλευρό του Χίτλερ για να τον αποτρέψουν από τον πόλεμο, αλλά για να τον ενθαρρύνουν συνεχώς να προετοιμαστεί για αυτόν, ενώ ταυτόχρονα τον έκαναν να πιστεύει ότι η Βρετανία δεν θα επενέβαινε.

Frederick William (F. W.) Winterbotham [Πηγή: en.wikipedia.org]

Η επαφή του De Ropp ήταν ένας αξιωματικός της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας ονόματι Frederick William (F.W.) Winterbotham, ηγετική φυσιογνωμία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος διείσδυσε επίσης στον στενό κύκλο του Χίτλερ. Ο Winterbotham απεχθανόταν τον μπολσεβικισμό και μετέφερε στον Χίτλερ την πεποίθησή του ότι η Γερμανία και η Βρετανία έπρεπε να συνεργαστούν ενάντια στη «μάστιγα του κομμουνισμού» και ενθάρρυνε τον Χίτλερ να προετοιμαστεί για πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση.

Το 1934, σε ένα ταξείδι στο Βερολίνο, δύο από τους κορυφαίους στρατηγούς του Χίτλερ έδωσαν στον Winterbotham λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με μια προγραμματισμένη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ρωσσία που θα εκτελούνταν επτά χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με τη μυστική ατζέντα του, ο Winterbotham έκανε τους στρατηγούς να πιστέψουν ότι η Βρετανία υποστήριζε το γερμανικό σχέδιο – έτσι ώστε να αισθάνονται ότι μπορούσαν να το εφαρμόσουν.

Η Ομάδα Milner και το 30ετές σχέδιο για την καταστροφή της Γερμανίας

Οι Macgregor και O’Dowd βλέπουν το διαβολικό σχέδιο να φέρουν τον Χίτλερ στην εξουσία ως μέρος ενός 30ετούς σχεδίου για την εξασφάλιση της αγγλοαμερικανικής παγκόσμιας κυριαρχίας που ξεκίνησε με τη σκόπιμη πρόκληση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Macgregor και O’Dowd αφιερώνουν το πρώτο μέρος του βιβλίου τους στη λεπτομέρεια του τρόπου με τον οποίο μια μυστική ομάδα «Milner» – η οποία περιελάμβανε τους Alfred Milner, Cecil Rhodes, Lord Rothschild, Winston Churchill, JP Morgan, Woodrow Wilson και άλλους – προκάλεσε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να αποδυναμώσει και να καταστρέψει τη Γερμανία και στη συνέχεια επέβαλε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών για να επιτύχει αυτόν τον στόχο.

Οι Macgregor και O’Dowd βασίζονται στο έργο του Carroll Quigley, καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Georgetown, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο The Anglo-American Establishment (GSG and Associates, 1981).

[Πηγή: americanbookwarehouse.com]

Carroll Quigley [Πηγή: carrollquigley.net]

Ο Milner ήταν ένας Βρετανός αποικιακός διαχειριστής που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της βρετανικής πολιτικής στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.

Εκτός από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδίασε επίσης τον πόλεμο των Μπόερς για να δώσει στη Μεγάλη Βρετανία πρόσβαση στους πλούσιους ορυκτούς πόρους της Νότιας Αφρικής.

Στη δεκαετία του 1920, τα απομεινάρια του Ομίλου Milner ξεκίνησαν τα σχέδια Dawes και Young για την ανοικοδόμηση της γερμανικής οικονομίας με όρους ευνοϊκούς για τα τραπεζικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της Βρετανίας, έτσι ώστε η Γερμανία να μπορεί να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις των Βερσαλλιών. Η Βρετανία και η Γαλλία έπρεπε να πάρουν στα χέρια τους τα χρήματα της Γερμανίας για να μπορέσουν να αποπληρώσουν ένα τεράστιο δάνειο που είχαν λάβει από την JP Morgan για τη χρηματοδότηση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

JP Morgan [Πηγή: gothamcenter.org]

Περισσότερα από τα μισά χρήματα που δανείστηκαν στο πλαίσιο των σχεδίων Dawes και Owen πήγαν σε μεγάλες εταιρείες στη Γερμανία που, με αμερικανική βοήθεια, βοήθησαν στην οικοδόμηση του ναζιστικού στρατού. Τα μέσα ενημέρωσης Hearst και άλλες σημαντικές αμερικανικές και βρετανικές εφημερίδες έκαναν το καθήκον τους απεικονίζοντας τον Χίτλερ με κολακευτικό φως.

William Randolph Hearst [Πηγή: fineartamerica.com]

Ο McGregor και ο Ο’ Dowd υποψιάζονται ότι η περίφημη «πολιτική κατευνασμού» με την οποία ο Βρετανός πρωθυπουργός Neville Chamberlain αποδέχθηκε την κατάληψη της Τσεχικής Σουδητίας από τον Χίτλερ το 1938 ήταν μέρος της διαβολικής προσπάθειας προώθησης της γερμανικής επιθετικότητας προκειμένου να προκληθεί ένας άλλος παγκόσμιος πόλεμος. Ο Χίτλερ οδηγήθηκε επανειλημμένα να πιστέψει ότι απολάμβανε την υποστήριξη της βρετανικής ηγεσίας, καθώς και οι δύο πλευρές μοιράζονταν μια κοινή εχθρότητα προς την κομμουνιστική ΕΣΣΔ.

Συμφωνία του Μονάχου: Μπενίτο Μουσολίνι, Αδόλφος Χίτλερ και Νέβιλ Τσάμπερλεν. Παρών είναι και διερμηνέας γερμανικών. [Πηγή: britannica.com]

Μετά την έναρξη του πολέμου, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία ξεκίνησαν να καταστρέψουν τη Γερμανία μέσω βάναυσων αεροπορικών επιδρομών, όπως πάνω από τη Δρέσδη και την Κολωνία.

Η Δρέσδη μετά τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας τον Φεβρουάριο του 1945 κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. [Πηγή: rferl.org]

Το σχέδιο λειτούργησε θεαματικά: η ΕΣΣΔ θυσίασε περισσότερους από 25 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία πολέμησαν στη Βόρεια Αφρική και την Ιταλία τα αποφασιστικά χρόνια 1942-1943 και επενέβησαν μόνο στο τέλος για να πετύχουν τη νίκη.

Τον Μάϊο του 1943, ο υπουργός Πολέμου Henry Stimson  δήλωσε ότι «οι Βρετανοί προσπαθούν να διευθετήσουν αυτό το θέμα με τέτοιο τρόπο ώστε οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί να κρατήσουν το πόδι του Στάλιν για να σκοτώσει τα ελάφια», τα οποία ταιριάζουν με το ευρύτερο στρατηγικό σχέδιο. (Πρβλ. truthdig.com)

Οδομαχίες στο Στάλινγκραντ τον Νοέμβριο του 1942. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ενορχηστρώθηκε από Αμερικανούς και Βρετανούς τραπεζίτες που ήθελαν να καταστρέψουν τόσο τη Γερμανία όσο και τη Σοβιετική Ένωση, προκειμένου να ανοίξουν το δρόμο για την αγγλοαμερικανική κυριαρχία. [Πηγή: rbth.com]

Το έργο καθοδηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τραπεζίτες από τη Wall Street και το Λονδίνο που χρηματοδότησαν τους αγγελιοφόρους του Χίτλερ, συμπεριλαμβανομένου του Fritz Thyssen, πελάτη της Brown Brothers Harriman, μιας εταιρείας που διευθύνεται από τον μέντορα του Joseph Biden, Averell Harriman και συνδέεται με την οικογένεια Μπους.

Friedrich “Fritz” Thyssen [Πηγή: alchetron.com]

W. Averell Harriman [Πηγή: uspresidentialhistory.com]

Οι τραπεζίτες της Wall Street τιμούσαν τον Χίτλερ για τις επιθέσεις του στην οργανωμένη εργασία και την πολιτική αριστερά, καθώς και για την επιθυμία του να εξαλείψει τη σοβιετική-μπολσεβίκικη απειλή – έναν στόχο που συμμερίζεται το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Επιπλέον, τεράστια κέρδη αποκόμισαν από τον πόλεμο.

Εκ των υστέρων, ολόκληρος ο γερμανικός πληθυσμός κατηγορήθηκε συλλογικά για το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αγνοώντας την επιρροή των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών και της αγγλοαμερικανικής τραπεζικής ελίτ και της άρχουσας τάξης.

Σύμφωνα με τους Macgregor και O’Dowd, η σημαντική αντίσταση των Γερμανών στον Χίτλερ υποβαθμίστηκε επίσης σκόπιμα, όπως και το γεγονός ότι οι Βρετανοί ηγέτες αρνήθηκαν να υποστηρίξουν σχέδια πραξικοπήματος κατά των Ναζί ή απόπειρες δολοφονίας κατά του Χίτλερ.

Ο μύθος του καλού πολέμου

Σύμφωνα με την παρατήρηση του ιδρυτή του περιοδικού CovertAction, Philip Agee, μπορεί να υποτεθεί ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την περίοδο πριν από τη Γερμανία, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας λειτουργούσαν ως εργαλεία των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών που έλεγχαν την κυβερνητική πολιτική και προωθούσαν την επιδίωξη της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Η επιτυχία της μυστικής επιχείρησης για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία απέδωσε καρπούς, καθώς η καταστροφή της Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με την καταστροφή της Σοβιετικής Ρωσσίας, εξασφάλισαν την αγγλοαμερικανική κυριαρχία στη μεταπολεμική περίοδο.

Στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, η Γερμανία φιλοξενούσε 40 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και η κυβέρνησή της ήταν υποταγμένη στις ΗΠΑ – κάτι που εκδηλώθηκε με την υποστήριξή της στην επιθετικότητα των ΗΠΑ κατά της Ρωσσίας μέσω του πληρεξουσίου της στην Ουκρανία.

Λάφυρα πολέμου: Μία από τις πολλές στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στη σημερινή Γερμανία. [Πηγή: ch.pinterest.com]

Η Ιαπωνία, η οποία είχε προσπαθήσει να οικοδομήσει μια αυτοκρατορία για να αντιμετωπίσει τις ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες στον Ειρηνικό, έγινε de facto νεο-αποικία των ΗΠΑ μετά τη συντριπτική ήττα της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φιλοξενώντας δεκάδες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις και υποστηρίζοντας τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στη Νοτιοανατολική Ασία.

Οι ΗΠΑ μπήκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από την πίσω πόρτα κηρύσσοντας τον πόλεμο στην Ιαπωνία την επομένη των επιθέσεων στο Περλ Χάρμπορ, τις οποίες επέτρεψε η κυβέρνηση Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να θεωρηθεί «δίκαιος πόλεμος» στη δημόσια μνήμη των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Αλλά η ρεβιζιονιστική άποψη της ιστορίας του Macgregor και του O’Dowd δείχνει ότι αυτό είναι μόνο ένα παραμύθι. (Πρβλ. covertactionmagazine.com)

Τα στοιχεία που παρουσίασαν δείχνουν ότι πράκτορες των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών υποστήριξαν την άνοδο του Χίτλερ ως μέρος ενός σχεδίου για την καταστροφή δύο πιθανών αντίπαλων αυτοκρατορικών δυνάμεων. Από τότε, έχουν οδηγήσει σε μια μαζική συγκάλυψη διεισδύοντας στην επιστήμη και χειραγωγώντας την ιστοριογραφία.