Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ιστορία της ευγονικής, διαβάστε το εύστοχα τιτλοφορημένο και πολύ συναρπαστικό The History of Eugenics. Εδώ είναι μέρος του:

Το όνειρο ξεκίνησε πριν από ενάμιση αιώνα με τον Βρετανό επιστήμονα και εξερευνητή Francis Galton, νεότερο πρώτο ξάδερφο του Κάρολου Δαρβίνου. Ήταν ο Galton που ονόμασε την ιδέα «ευγονική», μια λέξη που πήρε από την ελληνική ρίζα που σημαίνει «καλός στη γέννηση» ή «ευγενής στην κληρονομικότητα».

Ήταν γνωστό ότι με προσεκτική επιλογή, οι αγρότες και οι λάτρεις των λουλουδιών θα μπορούσαν να αποκτήσουν μόνιμες φυλές φυτών και ζώων ισχυρών σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Ο Galton, ο οποίος πίστευε ότι όχι μόνο τα σωματικά χαρακτηριστικά αλλά και οι διανοητικές και ηθικές ικανότητες κληρονομούνταν, αναρωτήθηκε: «Δεν θα μπορούσε η φυλή των ανθρώπων να βελτιωθεί παρομοίως;»

Μετά την αλλαγή του εικοστού αιώνα, οι ιδέες του Galton συγχωνεύτηκαν σε ένα ευρέως δημοφιλές κίνημα που στρατολόγησε τη νέα επιστήμη της γενετικής και προσήλκυσε την υποστήριξη τέτοιων φωστήρων όπως ο Teddy Roosevelt και ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου Oliver Wendell Holmes. Στόχευαν, όπως είχε πει ο Galton, να πολλαπλασιάσουν τα «επιθυμητά» της κοινωνίας και να απαλλαγούν από τα «ανεπιθύμητα» της.

Ένα βασικό πρόβλημα ήταν η δυσκολία εξεύρεσης μη καταναγκαστικών μέσων πολλαπλασιασμού των επιθυμητών.

Ο Galton πρότεινε το κράτος να χρηματοδοτήσει ανταγωνιστικές εξετάσεις κληρονομικής αξίας, να γιορτάσει τους κοκκινισμένους νικητές σε μια δημόσια τελετή, να ενθαρρύνει τις παντρεμένες ενώσεις μεταξύ τους στο Αβαείο του Γουέστμινστερ και να ενθαρρύνει, με μεταγεννητικές επιχορηγήσεις, την αναπαραγωγή πολυάριθμων ευγονικά χρυσών απογόνων.

Αλλά μόνο οι Ναζί ήταν πρόθυμοι, στην πράξη, να στρατολογήσουν το κράτος, θεσπίζοντας επιδοτήσεις σε φυλετικά αξιέπαινα ζευγάρια ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών που γεννούσαν.

Ο Heinrich Himmler παρότρυνε τα μέλη των SS να τεκνοποιήσουν πολλά παιδιά με γυναίκες που προτιμούνταν φυλετικά και το 1936 ίδρυσε τα σπίτια που έμοιαζαν με σπα στο Lebensborn, όπου οι μητέρες των SS, παντρεμένες και ανύπαντρες, μπορούσαν να λάβουν την καλύτερη ιατρική περίθαλψη κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους.

Οι ανθρώπινες βελτιώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία ακολούθησαν την οδό του εθελοντισμού.

Υποστηρικτές της ευγονικής, όπως ο Teddy Roosevelt, ανησυχώντας για τη μείωση του ποσοστού γεννήσεων μεταξύ της τάξης τους, παρότρυναν τις γυναίκες της να γεννήσουν περισσότερα παιδιά για το καλό της φυλής.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, παίρνοντας ένα φύλλο από το βιβλίο του Galton, χρηματοδότησαν διαγωνισμούς της οικογένειας Fitter στο τμήμα “ανθρώπινο απόθεμα” των κρατικών γεωργικών εκθέσεων.

Στην Ελεύθερη Έκθεση του Κάνσας το 1924, οι νικήτριες οικογένειες στις τρεις κατηγορίες – μικρές, μέτριες και μεγάλες – απονεμήθηκαν το Governor’s Fitter Family Trophy.

Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι έκανε αυτές τις οικογένειες να ξεχωρίζουν ως κατάλληλες, αλλά ένας δείκτης παρέχεται από το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες έπρεπε να κάνουν ένα τεστ IQ – και το τεστ Wasserman για σύφιλη.

Ωστόσο, οι σοσιαλριζοσπάστες ευγονιστές, από τους οποίους υπήρχαν αρκετοί και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ήταν ανυπόμονοι με μέτρα που επεδίωκαν να επιτύχουν ανθρώπινη βελτίωση εντός των περιορισμών του συμβατικού γάμου και της σύλληψης.

Μια πανύψηλη φιγούρα ανάμεσά τους ήταν ο J.B.S. Haldane, ένας λαμπρός Βρετανός γενετιστής και εξελικτικός θεωρητικός.

Το 1924, σε ένα λεπτό βιβλίο με τίτλο Daedalus, παρουσίασε μια μέθοδο για την παραγωγή ανθρώπινης βιολογικής βελτίωσης που ξεπερνούσε κατά πολύ την παρότρυνση των ανθρώπων της υψηλής τάξης να έχουν περισσότερα μωρά και να συμπεριφέρονται καλά.

Η μέθοδος επικεντρώθηκε στην «εκτογένεση» – τη σύλληψη και την ανατροφή των εμβρύων σε γυάλινα αγγεία χρησιμοποιώντας γαμέτες επιλεγμένους από ένα μικρό αριθμό ανώτερων ανδρών και γυναικών.

Ο Haldane προέβλεψε ότι οι απόγονοι που θα προκύψουν θα είναι «τόσο αναμφίβολα ανώτεροι από τον μέσο όρο που η πρόοδος σε κάθε γενιά από οποιαδήποτε άποψη, από την αυξημένη παραγωγή μουσικής πρώτης κατηγορίας έως τις μειωμένες καταδίκες για κλοπή, είναι πολύ εκπληκτική».

Ο Aldous Huxley εξήγησε έξοχα τις δυστοπικές δυνατότητες του σχεδίου του Haldane στο Brave New World.

Αλλά ο Herman J. Muller ενώθηκε με έναν συνεργάτη στη Βρετανία που ονομάζεται Herbert Brewer για να κινητοποιήσει για την πραγματοποίηση του στόχου του Haldane με τη χρήση τεχνητής γονιμοποίησης.

Ο Brewer ήταν ένας επιστημονικά αυτοδίδακτος μεταφορέας επιστολών και ο Muller ένας καινοτόμος πειραματικός γενετιστής που τελικά θα κέρδιζε το βραβείο Νόμπελ.

Και οι δύο άνδρες υποστήριζαν, όπως το έθεσε ο Brewer, ότι αν η σωτηρία του ανθρώπινου είδους απαιτούσε σοσιαλισμό «για να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο για να ζήσει», απαιτούσε επίσης ευγονική «για να κάνει καλύτερους ανθρώπους να ζουν στον κόσμο».

Και οι δύο άνδρες προσκολλήθηκαν στην τεχνητή γονιμοποίηση για να επιτύχουν αυτόν τον σκοπό επειδή, αν και ήταν μια ατελώς αξιόπιστη τεχνολογία, χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία με ζώα, σημείωσε πρόοδο μεταξύ των γυναικών και εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι οι άνδρες παρήγαγαν εκατομμύρια φορές περισσότερο σπέρμα από ό, τι οι γυναίκες παρήγαγαν ωάρια.

Έτσι, θα επέτρεπε σε έναν μικρό αριθμό ανώτερων ανδρών ετησίως να τεκνοποιήσουν χιλιάδες συγκρίσιμα παιδιά.

Στο βιβλίο του του 1935, Out of the Night, ο Muller δήλωσε ότι «κατά τη διάρκεια ενός ασήμαντου αιώνα ή δύο… Θα ήταν δυνατό για την πλειοψηφία του πληθυσμού να αποκτήσει την έμφυτη ποιότητα ανθρώπων όπως ο Λένιν, ο Νεύτων, ο Λεονάρντο, ο Παστέρ, ο Μπετόβεν, ο Ομάρ Καγιάμ, ο Πούσκιν, ο Σουν Γιατ-σεν… ή ακόμα και να κατέχουν τις ποικίλλες ικανότητές τους σε συνδυασμό».

Χιλιάδες γυναίκες θα μπορούσαν πρόθυμα να γίνουν δοχεία για το σπέρμα μεγάλων ανδρών;

Σίγουρα ναι, τόσο ο Muller όσο και ο Brewer προέβλεψαν.

Ο Muller εξήγησε με βεβαιότητα: «Πόσες γυναίκες, σε μια φωτισμένη κοινότητα απαλλαγμένη από δεισιδαιμονικά ταμπού και σεξουαλική δουλεία, θα ήταν πρόθυμες και περήφανες να γεννήσουν και να αναθρέψουν ένα παιδί του Λένιν ή του Δαρβίνου! Δεν είναι προφανές ότι απαιτείται αυτοσυγκράτηση και όχι καταναγκασμός;»

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ευγονική έγινε μια βρώμικη λέξη.

Ο Muller, τώρα αντι-ευγονιστής, αναβίωσε μια εκδοχή της ιδέας του και του Brewer το 1959, αποκαλώντας την Germinal Choice.

Παρά την αποδοκιμασία του Muller, ένας πλούσιος κατασκευαστής πλαστικών γυαλιών δημιούργησε μια τράπεζα σπέρματος για το Germinal Choice στη Νότια Καλιφόρνια για να κάνει τους γαμέτες των βραβευμένων με Νόμπελ διαθέσιμες σε γυναίκες πρόθυμες να βελτιώσουν την ποιότητα της γονιδιακής δεξαμενής.

Λίγες γυναίκες – μόνο 15 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 – εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία.

Φαίνεται ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα.

Αντικαταστήστε τα ονόματα Λένιν ή Δαρβίνος με ονόματα όπως ο Musk ή ο Darov ή ο Wang και  voila, αυτοί οι άνδρες θα μπορούσαν ενδεχομένως να γεννήσουν εκατοντάδες χιλιάδες «μίνι-mes».

Ξέρετε τι λένε για την ενδογαμία, σωστά; Αλλά οι ελίτ δεν μαθαίνουν ποτέ. Τελικά, πάντα συντρίβονται και καίγονται, όπως κάνουν οι τελευταίοι πύραυλοι του Elon Musk. Καλύτερα να βιαστεί και να το καταλάβει αν θέλει να δραπετεύσει στον Άρη πριν καταστρέψουμε τους εαυτούς μας στη γη.

Αν θέλετε να εμβαθύνετε λίγο περισσότερο στο θέμα της ευγονικής και του CRISPR, διαβάστε το δοκίμιό μου Techno Eugenics

“Αν κόβουμε τα κτήνη απλά επειδή δεν μπορούν να μας αποτρέψουν …, είναι λογικό να κόβουμε ηλίθιους, εγκληματίες, εχθρούς ή καπιταλιστές για τους ίδιους λόγους.” ~ C.S. Lewis, Ο Θεός στο εδώλιο του κατηγορουμένου

Και η περίπτωση των μωρών CRISPR και του επιστήμονα που τα έφτιαξε

“Το πιο ανησυχητικό ερώτημα στην επιστήμη σήμερα παραμένει αναπάντητο: Είναι καλά τα πρώτα γενετικά τροποποιημένα μωρά;” – El Pais ειδήσεις