Και γι’ αυτό είχαν πυροβολήσει τους αστυνομικούς με τα άσφαιρα φυσίγγια τους. Την οποία –εν αγνοία της άσκησης- αξιολόγησαν ως ενεργητική επίθεση – και ως εκ τούτου ανταπέδωσαν με πραγματικά πυρομαχικά. Δόξα τω Θεώ προφανώς δεν ήταν πολύ επιτυχημένοι στην προπόνηση σκοποβολής και σκόραραν μόνο μία φορά. Αρκετά κακό για τον στρατιώτη που δέχτηκε το χτύπημα.

Μπορεί κανείς μόνο να ευχηθεί στον άνθρωπο ταχεία ανάρρωση από τα βάθη της καρδιάς του: ήταν θύμα μιας πολιτικής που οδήγησε αυτή τη χώρα, που κάποτε θαυμαζόταν παγκοσμίως για την τάξη και την αποτελεσματικότητά της, σε δυσλειτουργία. Μια χώρα που κάποτε ζήλευαν παγκοσμίως – και τώρα γελούν μαζί της παγκοσμίως. Τίποτα δεν λειτουργεί πια. Το Erding δεν ήταν απλώς κακή τύχη – είναι ένα σύμπτωμα. Και ένα προμήνυμα. Όποιος όμως γράφει ανοιχτά γι’ αυτό θεωρείται «απονομιμοποιητής της δημοκρατίας».

Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν αυτό το περιστατικό μόνο με το χειρόφρενο πολύ σηκωμένο – κάτι που θα κυριαρχούσε στα πρωτοσέλιδα σε ένα λειτουργικό, όχι συγχρονισμένο τοπίο μέσων ενημέρωσης. Δεν συμβαίνει το ίδιο με εμάς.

Ωστόσο, συνιστά μια από τις πιο επιδέξιες μορφές χειραγώγησης όταν ένα σημαντικό μήνυμα διαδίδεται σκόπιμα ως ελάσσονος σημασίας: Μπορείτε να ισχυριστείτε ότι ως μέσο έχετε αναφέρει – αλλά με τέτοιο τρόπο που σχεδόν κανείς δεν το παρατηρεί.

Ένα τυπικό τέχνασμα της σημερινής προπαγάνδας που πολλοί δεν καταλαβαίνουν.

Ιστορικό: Το περιστατικό συνέβη στο πλαίσιο της μεγάλης κλίμακας άσκησης «Marshal Power». Ο αγώνας πίσω από μια πλασματική πρώτη γραμμή ασκήθηκε σε περίπτωση άμυνας – μαζί με την αστυνομία, την πυροσβεστική και τις δυνάμεις διάσωσης, όπως γράφει η «Frankfurter Rundschau»: «Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: Οι περίπου 500 στρατιώτες του Feldjäger και οι περίπου 300 πολιτικές δυνάμεις δεν ασκούνται σε περιφραγμένους χώρους στρατιωτικής εκπαίδευσης, αλλά δημόσια».

Σύμφωνα με την έκθεση, οι ομάδες εργασίας θα πρέπει να εκπαιδεύσουν πώς να ενεργούν ενάντια σε απειλές πίσω από μια πλασματική γραμμή του μετώπου, στον λεγόμενο «πίσω χώρο» – για παράδειγμα, ενάντια σε drones, δολιοφθορές ή τις λεγόμενες «άτακτες δυνάμεις»: «Αυτό αναφέρεται σε ένοπλους μαχητές που δεν αποτελούν μέρος κρατικού στρατού. Υποτίθεται ότι ένα σενάριο στο οποίο ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ δέχεται επίθεση και η συμμαχία πρέπει να υπερασπιστεί.

Πρέπει επίσης να εκπαιδευτούν οι εργασίες σε τόπους εγκλήματος, η διαχείριση της κυκλοφορίας, ο εντοπισμός αποθεμάτων όπλων, η καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης όπλων και η προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας, για παράδειγμα στον παροπλισμένο πυρηνικό σταθμό Isar 2. Οι στρατιώτες πρέπει επίσης να εξασκηθούν στην άμυνα ενάντια στα εχθρικά drones και να χρησιμοποιούν τα δικά τους drones».

Αυτό που απομένει είναι μια πικρή συνειδητοποίηση: Αν ακόμη και η αστυνομία και ο στρατός στη Γερμανία δεν μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον, πόσο μάλλον να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, αυτό δεν είναι πλέον μια μεμονωμένη περίπτωση – είναι ένα συστημικό κράτος. Μια χώρα που ευδοκιμεί στα talk show, τις επιτροπές και την πολιτική “ορθότητα”, αλλά όχι πλέον στην ικανότητα, τη σαφήνεια και τον συντονισμό.

Κάποιοι εξασκούνται στην άμυνα στο πίσω δωμάτιο – άλλοι πυροβολούν τους δικούς τους ανθρώπους μπροστά. Καλώς ήρθατε στη δυσλειτουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Στις μέρες της παλιάς Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας και της ΛΔΓ, φοβόμασταν ο ένας τον άλλον ότι ο εχθρός θα μπορούσε να διασπάσει τις αμυντικές μας γραμμές. Σήμερα, η έλλειψη συντονισμού, ενημέρωσης και επικοινωνίας μεταξύ των πυλώνων ασφάλειας είναι προφανώς αρκετή να μετατρέψει η χώρα σε ανοιχτό μέτωπο.

Ειλικρινά, μήπως θα έπρεπε τώρα να φοβόμαστε περισσότερο τις δικές μας δυσλειτουργικές αρχές παρά τους εξωτερικούς εχθρούς;

Άρα γε, μήπως γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς μας διατυμπανίζουν τον τρόμο μέρα με τη μέρα – από την πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης, σχεδόν σαν σε έναν ατελείωτο βρόχο πλύσης εγκεφάλου;

Πώς μπορεί κανείς να αισθάνεται ασφαλής σε μια χώρα όπου ακόμη και η αστυνομία και ο στρατός δεν καταλαβαίνουν πλέον ο ένας τον άλλον και ανταλλάσσουν πυρά μεταξύ τους;