Για παράδειγμα, ο Robert F. Kennedy Jr., επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας των ΗΠΑ HHS, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι σχεδιάζει να δώσει εντολή στο CDC να αποσύρει τη σύστασή του ότι οι κοινότητες πρέπει να φθοριώνουν το νερό της βρύσης. Μελέτες δείχνουν ότι το φθόριο βλάπτει τη λειτουργία του θυρεοειδούς και, ειδικά στα παιδιά, την ανάπτυξη του εγκεφάλου (αναφέραμε).

Ο δικαστής Edward M. Chen από την Καλιφόρνια θεωρεί ακόμη και επιστημονικά επιβεβαιωμένο ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της έκθεσης σε φθόριο και του χαμηλότερου IQ στα παιδιά (δείτε το άρθρο εδώ).

Ο FDA θέλει ακόμη και να αφαιρέσει τα συνταγογραφούμενα προϊόντα φθορίου για παιδιά από την αγορά. Ο επικεφαλής του FDA Marty Makary επεσήμανε ότι το φθόριο μπορεί να σκοτώσει τα ωφέλιμα βακτήρια του εντέρου.

Αξιοσημείωτη σε αυτό το πλαίσιο είναι μια πρόσφατη μελέτη που δείχνει ότι η έρευνα για το φθόριο χειραγωγήθηκε όχι μόνο για να αποσπάσει την προσοχή από το ρόλο της ζάχαρης στην ανάπτυξη της τερηδόνας, αλλά και για να μπορέσει να υπερασπιστεί το φθόριο αργότερα, όταν προέκυψαν στοιχεία για τις βλαβερές συνέπειες του φθορίου.

Η εργασία, που δημοσιεύτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Environmental Health, έχει τίτλο «Οι προσπάθειες της βιομηχανίας ζάχαρης να χειραγωγήσει την έρευνα για την αποτελεσματικότητα και την τοξικότητα του φθορίου: μια ιστορία 90 ετών». Συνεχίζει λέγοντας:

«Εκτεταμένη επιστημονική έρευνα έχει τεκμηριώσει τη χειραγώγηση της επιστήμης από την καπνοβιομηχανία. Πιο πρόσφατα, οι επιστήμονες άρχισαν να διερευνούν τη χρήση παρόμοιων τακτικών από τη βιομηχανία ζάχαρης για να υποβαθμίσουν τον ρόλο της ζάχαρης στην παχυσαρκία, τον διαβήτη, τις καρδιαγγειακές παθήσεις και την τερηδόνα.

Τα αρχειακά αρχεία δείχνουν ότι οι επιστήμονες που χρηματοδοτούνται από τη βιομηχανία ζάχαρης επέκριναν τα στοιχεία που συνδέουν τη ζάχαρη με αυτές τις βλάβες και επέστησαν την προσοχή σε άλλους παράγοντες κινδύνου.

Η συσχέτιση της ζάχαρης με την τερηδόνα ήταν η πιο δύσκολη ζημιά να αρνηθεί η βιομηχανία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η βιομηχανία έχει αρχίσει να προωθεί το φθόριο ως λύση για την τερηδόνα και έτσι να αποκρούει τις εκκλήσεις για μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης».

O Christopher Neurath του Αμερικανικού Ινστιτούτου Περιβάλλοντος Health Studies Project (AEHSP) στο North Sutton του New Hampshire, ανέλυσε εσωτερικά έγγραφα από οργανισμούς ζάχαρης και οδοντιατρικής και τα συνέκρινε με δημοσιευμένα επιστημονικά δεδομένα. Η κύρια πηγή των δεδομένων ήταν η συλλογή Industries Documents του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο. Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της τρέχουσας κατανόησης του τρόπου με τον οποίο οι ομάδες συμφερόντων χειραγωγούν την επιστήμη για να υπερασπιστούν τα προϊόντα τους.

Αποτέλεσμα:

«Τα αρχεία από τη δεκαετία του 1930 δείχνουν ότι η βιομηχανία ζάχαρης – μερικές φορές σε συνεργασία με την οδοντιατρική – υπερέβαλε την αποτελεσματικότητα του φθορίου και υποβάθμισε τις ανησυχίες για την ασφάλεια.

Η εκστρατεία της βιομηχανίας ζάχαρης για τη χειραγώγηση της επιστήμης προηγήθηκε της πιο γνωστής εκστρατείας της καπνοβιομηχανίας για την υπεράσπιση των τσιγάρων.

Οι βασικοί ηγέτες της εκστρατείας της βιομηχανίας ζάχαρης μετακινήθηκαν στην καπνοβιομηχανία, η οποία με τη σειρά της υιοθέτησε πολλές από τις τακτικές της βιομηχανίας ζάχαρης και χρηματοδότησε την έρευνα ορισμένων από τους ίδιους επιστήμονες που ήταν ήδη γεμάτοι με συγκρούσεις συμφερόντων σχετικά με τη βιομηχανία ζάχαρης.

Ένα επί του παρόντος εξέχον ζήτημα ασφάλειας που σχετίζεται με το φθόριο είναι η αναπτυξιακή νευροτοξικότητα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ερευνητές με άγνωστες συγκρούσεις συμφερόντων με τη βιομηχανία ζάχαρης και τις συναφείς βιομηχανίες έγραψαν διαστρεβλωμένες αναφορές που υποβάθμισαν αυτόν τον κίνδυνο».

Πολλές από αυτές τις τακτικές υιοθετήθηκαν αργότερα από βιομηχανίες που είχαν να κάνουν με τον αμίαντο, τον μόλυβδο και τα φυτοφάρμακα, μεταξύ άλλων.

Neurath:

«Οι ερευνητές και οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν τα παραποιημένα επιστημονικά ευρήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την τοξικότητα του φθορίου».

ΠΗΓΗ: The sugar industry’s efforts to manipulate research on fluoride effectiveness and toxicity: a ninety-year history | Environmental Health | Full Text